کج خلقی می تواند برای هر والدینی خسته کننده باشد. اما به جای اینکه به آنها به عنوان یک فاجعه نگاه کنید، با عصبانیت ها به عنوان فرصتی برای آموزش رفتار کنید.
چرا بچه ها عصبانی می شوند؟
ناله و گریه گرفته، جیغ زدن، لگد زدن، ضربه زدن و تا طلسم‌های حبس نفس، این انواع رفتارها واکنش‌های متفاوتی هستند که کودکان در سنین ۱ تا ۳ سالگی از آنها برخوردارند. این واکنش‌ها در دختران و پسران به یک اندازه رخ می‌دهد. این رفتارها معمولاً نشان‌دهنده ناراحتی یا ناامیدی کودکان است.
اختلال در رفتار کودکان، یک پدیده‌ای طبیعی در فرآیند رشد آنان است. این واکنش‌ها نشان می‌دهند که کودکان نوپا ممکن است در مواقع خستگی، گرسنگی یا ناخوشی به بحران برسند، زیرا نتوانند آرزوها و نیازهایشان را برآورده کنند. آنها ممکن است به علت ناتوانی در دستیابی به اشیاء یا توجه فوری والدین یا حتی کسب کنترل بر خواهر و برادرها، دچار عصبانیت شوند.
در طول زمان، کودکان با یادگیری مهارت‌های مقابله با ناامیدی و کسب مهارت‌های زبانی، بیشتر قادر به بیان احساسات و نیازهایشان می‌شوند و این می‌تواند به کاهش واکنش‌های عصبانیتی آنان منجر شود.
نوزادان خود را به دست آوردن استقلال و کنترل بر محیط خود را می‌خواهند، حتی اگر این امر فراتر از توانشان باشد. این امر می‌تواند به نوعی نبرد بین توانایی کودک و آرزوهایشان منجر شود، زیرا آنها فکر می‌کنند می‌توانند هر کاری را انجام دهند یا هر چیزی را که می‌خواهند به دست آورند. زمانی که متوجه می‌شوند که نمی‌توانند این‌طوری عمل کنند، ممکن است واکنش‌های عصبانیتی نشان دهند.
در سنین زیرساختی و فرآیند رشد زبانی، کودکان برای بیان نیازها و توقعاتشان معمولاً به مشکل برمی‌خورند که این می‌تواند به عصبانیت و واکنش‌های نامناسب منجر شود. اما با گذشت زمان و بهبود مهارت‌های زبانی خود، واکنش‌های آنان به موقعیت‌های ناامید کننده بهبود می‌یابد.
همچنین بخوانید: آیا عصبانیت فرزندم طبیعی است؟
چگونه می توانیم از کج خلقی جلوگیری کنیم؟
از آنجایی که کج خلقی یک بخش طبیعی از رشد کودکان است و برخی از واکنش‌های آن جزئی از رشد احساسات و مهارت‌های ارتباطی آنها محسوب می‌شود، اما هنوز می‌توان به شکل‌هایی از کمک و پشتیبانی برای کاهش این نوع رفتارها اقدام کرد. این موارد می‌توانند در اصطلاح “مدیریت رفتار” کودکان کمک کنند:
- 1. اعطای توجه و آگاهی: توجه به نیازها و درک احساسات کودکان می‌تواند کمک کننده باشد. به اوقات خوب کودک توجه داشته و با احترام به احساساتش واکنش نشان داد.
- 2. آموزش مهارت‌های ارتباطی و انتقال احساسات: کودکان در دوران نوپا ممکن است نتوانند احساسات خود را به خوبی بیان کنند. آموزش و کمک به آنها برای بهبود مهارت‌های ارتباطی و بیان احساساتشان می‌تواند مفید باشد.
- 3. آموزش مدیریت هیجانی: کودکان نیاز دارند که یاد بگیرند چگونه با احساساتشان کنترل داشته باشند. آموزش راهکارهای مدیریت هیجانی می‌تواند کمک کننده باشد.
- 4. ایجاد روال و ترتیب: روزمره مستقر کردن یک ساختار و روند زندگی ممکن است به کودکان کمک کند تا احساس امنیت و استقرار پیدا کنند.
- 5. پاسخ مناسب به وضعیت‌های ناامید کننده: پاسخ مثبت و ارائه راه‌حل‌های منطقی به کودکان در مواقعی که ناامید می‌شوند، می‌تواند کمک کننده باشد.
- 6. پیشگیری از عصبانیت به وسیله حفظ سلامتی: اطمینان حاصل کردن از اینکه کودکان کافی خواب می‌بینند و غذاهای سالم می‌خورند می‌تواند تأثیرگذار باشد.
- 7. تقویت مهارت‌های زبانی: ارتقاء مهارت‌های زبانی کودکان می‌تواند کمک کننده باشد تا بتوانند احساسات و نیازهایشان را بهتر بیان کنند.
- 8. مدیریت والدینی مناسب: اهمیت دارد که والدین و مراقبین نگرش مناسبی در مواجهه با رفتارهای کودکان داشته باشند تا بتوانند با آرامش و پشتیبانی مناسب واکنش نشان دهند.
به هنگام کمک به کودکان برای کنترل کج خلقی، اهمیت دارد که محبت و حمایت مناسبی را نشان دهید و برای حفظ سلامت روحی و جسمی آنان اقدام کنید.
همچنین بخوانید:
همچنین بخوانید: 7 گام ساده برای مقابله با عصبانیت کودک دو ساله
در هنگام عصبانیت چه کنم؟
هنگامی که کودک شما در حال عصبانیت است، این مراحل و راهکارها می‌توانند کمک کننده باشند:
- 1. مهار خودتان: اولین و مهمترین گام، مهار خودتان است. اگر شما هم عصبانی شوید، این می‌تواند وضعیت را تشدید کند. تلاش کنید آرام و صبور باشید. تنفس عمیق و آرام می‌تواند به شما کمک کند که آرامشتان را حفظ کنید.
- 2. احترام به احساسات: به کودک خود اجازه دهید احساسات خود را بیان کند. بیان کردن احساسات به کودک اجازه می‌دهد تا خودش را ببیند و این امکان را دارد که حالات ناخوشایند خود را به صورت قابل‌توجهی کاهش دهد.
- 3. تمرکز بر آرامش: ایجاد یک محیط آرام با استفاده از کوسن‌های نرم، موسیقی آرامش‌بخش و اشیاء محبوب می‌تواند به کودک کمک کند که در زمان‌های عصبانیت آرام بگیرد.
- 4. گفتگو و توجه: گفتگو با کودک و به او توجه کردن می‌تواند کمک کننده باشد. بیان کردن اینکه شما درک می‌کنید او ناراحت است و آماده‌اید کمک کنید، به کودک احساس اهمیت می‌دهد.
- 5. پذیرش حساسیت: مواجه شدن با احساسات کودک شما مهم است. تلاش کنید که حساسیت‌های او را درک کنید و او را به تجربه احساساتش تشویق کنید.
- 6. انتقال به مکان آرام: در صورتی که می‌بینید کودک در حال عصبانیت است و شرایط محیطی به این امر کمک نمی‌کند، انتقال او به یک مکان آرام و ایمن می‌تواند مفید باشد.
- 7. راهنمایی به فعالیت‌های جایگزین: ارائه فعالیت‌های جایگزینی که می‌توانند تمرکز کودک را به خود جلب کنند. این فعالیت‌ها می‌توانند کمک کننده باشند تا کودک از عصبانیت خود منحرف شود.
- 8. حفظ ایمنی: در صورتی که کودک در حال عصبانیت است و ممکن است به خودش یا دیگران صدمه بزند، حفظ ایمنی او اولویت است.
- 9. حفظ مرزها و توضیحات لازم: توضیح دادن اینکه برخی از رفتارها ممکن است منجر به وقوع مشکلات بزرگتر شود و از کودک خواستن احترام به مرزها مهم است.
- 10. اعمال محدودیت‌ها: در مواقعی که شما به اعمال محدودیت نیاز دارید (مثلاً کودک رفتاری خطرناک دارد)، اطمینان حاصل کنید که این محدودیت‌ها را به وی اعلام کنید.
توجه و حمایت از کودک در زمان‌های عصبانیت می‌تواند به کاهش این حالت‌ها کمک کند و احساس امنیت کودک را تقویت کند.
همچنین بخوانید: چگونه کودکان را به طور مؤثر تنبیه کنیم
بعد از عصبانیت چه کنم؟
اطمینان حاصل کنید که فرزندتان برای آرام شدن و کنترل ناامیدی تحسین شود. به او بگویید: “من دوست دارم چگونه آرام شدی. تو واقعاً مهم و عزیزی.” برقراری ارتباط مثبت و تحسین از رفتارهای مثبت کودک بعد از آرامشش بسیار مهم است. همچنین، در اوقات آرامش، زمانی که کودکتان آرام است، آغوش بگیرید و به او بگویید که او دوست داشتنی و قابل اعتماد است.
همچنین، تأکید بر اینکه فرزندتان باید به مقدار کافی بخوابد اهمیت دارد. کودکان باید مقدار مشخصی از خواب را در طول روز داشته باشند تا بتوانند بهترین عملکرد را داشته باشند. بررسی نیازهای خواب مخصوص به سن کودک و اطمینان از اینکه او به میزان کافی می‌خوابد، می‌تواند به کاهش عصبانیت و رفتارهای غیرمطلوب کمک کند.
پیشنهاد میکنم مقاله چگونه با عصبانیت کودک 7 ساله برخورد کنیم؟ را بخواانید.
چه زمانی باید با دکتر تماس بگیرم؟
با پزشک خود صحبت کنید اگر:
- وقتی به عصبانیت ها پاسخ می دهید، اغلب احساس عصبانیت می کنید یا از کنترل خارج می شوید.
- شما تسلیم می شوید و سعی می کنید از رفتار فرزندتان جلوگیری کنید.
- کج خلقی باعث ایجاد احساسات بد زیادی بین شما و فرزندتان یا شما و همسرتان می شود.
- کج خلقی بیشتر اتفاق می افتد، شدیدتر است یا بیشتر طول می کشد.
- فرزند شما اغلب به خود آسیب می رساند یا به دیگران صدمه می زند.
- فرزند شما بسیار نامطلوب به نظر می رسد، زیاد بحث می کند و به ندرت همکاری می کند.
با پزشک خود مشورت کنید. زمانی که با عصبانیت کودکتان مواجه می‌شوید و احساس می‌کنید کنترل را از دست می‌دهید، پزشک می‌تواند راهنمایی‌های لازم را ارائه کند. در این بحث، او ممکن است موارد سلامتی که ممکن است به عصبانیت کودک کمک کند، بررسی کند. مشکلاتی مانند مشکلات شنوایی یا بینایی، مشکلات زبانی، یا چالش‌های یادگیری ممکن است به بروز عصبانیت کودک کمک کنند.
پزشک می‌تواند نکات و راهکارهایی را نیز معرفی کند که به کودکتان کمک می‌کند تا کنترل خود را بیشتر از سوابق به دست آورد. این شامل مواردی مثل مهارت‌های ارتباطی، همکاری، مدیریت ناامیدی، و یادگیری کنترل عواطف می‌شود.
همچنین، بیان می‌کند که عصبانیت‌های کودکان عادی هستند و به طور کلی با رشد و تجربه‌های بیشتر، کنترل خود را به دست می‌آورند و این امر می‌تواند به کاهش عصبانیت کودکان و رضایت بیشتر والدین کمک کند.
همچنین بخوانید: 7 نکته در مورد نحوه برخورد با عصبانیت‌های کودک 6 ساله
شاید برای شما هم مفید باشد
