علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD)
اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD) معمولاً در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود، اما به طور معمول پس از آن نیز ادامه دارد. درحالی‌که هنوز هم ADHD است، علائم علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD) در کودکان و بزرگسالان ممکن است متفاوت باشد.
آیا شما یا فرزندتان دچار اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD) هستید، این اختلال می‌تواند بسیاری از جنبه‌های زندگی روزمره در دوران کودکی و بزرگسالی را تحت‌تأثیر قرار دهد.بسیاری از علائم به توجه و تمرکز مرتبط هستند، اما تأثیرات ADHD اغلب بیشتر و پیچیده‌تر از آن است ADHD همیشه در همه افراد با یک‌شکل نیست. به‌عنوان‌مثال، شما ممکن است غافلگیر باشید، درحالی‌که فرد دیگری با مشکلات سازماندهی یا تعویق در کار مواجه باشد.
علائم شما همچنین می‌تواند با گذر زمان تغییر کند، یا ممکن است روزهایی را تجربه کنید که علائم شدیدتری از ADHD دارید.
علائم اختلال‌های بیش‌فعالی/کم‌توجهی:
عدم تمرکز، بیش‌فعالی و ناپایداری رفتاری، رفتار بی‌انضباط. علائم اختلال‌های بیش‌فعالی/کم‌توجهی به طور معمول در سنین پایین‌تر ظاهر می‌شود، بااین‌حال آنها ممکن است هنگام ورود کودک به مدرسه قابل‌مشاهده‌تر شوند.
میانگین سن تشخیص علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD) 7 سال است. البته بسته به علائم و شدت آنها، ممکن است شما قبل یا بعدازاین سن تشخیص داده شوید. بسیاری از بزرگسالانی که با ADHD تشخیص داده می‌شوند، احتمالاً از دوران کودکی علائم آن را داشتند که دقت نشده یا اشتباه تشخیص‌داده‌شده بود.
ADHD شامل مجموعه‌ای از علائم است که در بیشتر موارد به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
کم‌توجهی
بیش‌فعالی – ناپایدار
ترکیبی: ترکیبی از علائم کم‌توجهی و بیش‌فعالی – ناپایدار
با پیشرفت سن، علائم نیز ممکن است تغییر کنند و با یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای کودکان، برخی افراد ممکن است علائم کمتر یا با شدت کمتری داشته باشند، حتی بدون درمان رسمی.
علائم عدم توجه
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال نقص توجه با علائم مربوط به عدم توجه دائمی روبرو هستند.
طبق کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، در حالیه مردان بیشتر احتمال دارند به‌طورکلی با ADHD تشخیص داده شوند، زنان بیشتر احتمال دارند دارای نوع نقص توجه باشند.
همچنین بخوانید:
برای تشخیص ADHD نوع نقص توجه، شما باید برای ۶ ماه یا بیشتر ۶ یا بیشتر از علائم زیر را تجربه کنید:
- – سخت است به جزئیات توجه کنید.
- – سخت است به یک کار چسبیده و آن را به پایان برسانید.
- – سخت است به شنیدن و توجه‌کردن (ممکن است به نظر برسد که “سرت در ابرهاست”).
- – سخت است دستورالعمل‌ها را دنبال کنید.
- – سخت است سازماندهی‌کردن و مدیریت زمان.
- – اغلب وظایفی را که نیاز به تمرکز یا تلاش ذهنی زیادی دارند، اجتناب می‌کنید.
- – اغلب چیزها را از دست می‌دهید.
- – حواس‌پرتی شما به‌راحتی به خود و تفکرات پرت شده در اطراف منتقل می‌شود.
- – خودتان را فراموش می‌کنید.
در کودکان، عدم توجه ممکن است به نظر برسد که سخت است روی کارهای مدرسه تمرکزکردن و به درس‌ها یا دستورالعمل‌ها گوش‌کردن و یا به یادآوری کارهای خانه است.
در بزرگسالان، نقص توجه می‌تواند باعث مشکلاتی مانند سربار در انجام وظایف کاری به‌موقع، پرداخت قبض‌ها یا سازماندهی‌شدن شود.
نشانه‌های اختلال نقص توجه – بیش‌فعالی
بعضی افراد دارای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است علائم آنها مرتبط با بیش‌فعالی و تکانش پذیری باشد.
مشابه نشانه‌های عدم تمرکز، برای نوع بیش‌فعال – تکانش پذیر، شما باید حداقل ۶ از این علائم را در طول ۶ ماه تجربه کنید:
- – اغلب به دلیل نیاز قوی به حرکت، مزاحمت‌هایی دارید.
- – سخت است که به طور مستقیم و بی‌حرکت بمانید، به‌خصوص در جایی که این انتظار وجود دارد (مانند محیط کلاسی یا محل کار).
- – استراحت نمی‌کنید.
- – در شرایطی که لازم است ساکت باشید، سخت است که ساکت بمانید.
- – بیشتر از دیگران صحبت می‌کنید یا بدون فکرکردن صحبت می‌کنید.
- – سخت است که صبر کنید.
- – تمایلی به وقفه در حرف دیگران ندارید یا سخت است که نوبت صحبت را به دیگران بدهید.
- – در کودکان، بیش‌فعالی و تکانش پذیری ممکن است شامل ترک محل نشستن در طول سخنرانی کلاسی یا پاسخ‌گویی بدون اینکه صدا زده شوند باشد.
یک بزرگسال با این علائم ممکن است در جلسات کاری سخت داشته باشد تا ساکت بنشیند، در حین صحبت دیگران وقفه کند و یا به نظر همیشه «در حرکت» و بی‌قرار باشد.
اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه در کودکان چگونه بروز می‌کند؟
علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD) در کودکان، به‌خصوص در محیط مدرسه قابل‌تشخیص کردن هستند.
کودکان مبتلا به ADHD معمولاً با مشکلات بیشتری در تمرکز روبرو می‌شوند و شاید هم به همان نرخ با هم‌سالانشان از این رفتار خارج نشوند.
علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD) در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- – رؤیاپردازی بیشتر از هم‌سالانشان
- – اختلافات در مدرسه یا با دوستان
- – فراموشی یا تمایل به گم‌کردن اشیا
- – برخورداری از ریسک‌های ناشایست مانند دویدن به سمت خیابان بدون مشاهده اولیه
- – دشواری در بازی به‌صورت آرام
- – هیجان‌زدگی و حرکت زیاد
- – دشواری در برداشتن نوبت یا صبرکردن
- – دویدن یا بالارفتن در موقعیت‌های ناامن یا نامناسب
همچنین، احتمال دارد کودکان مبتلا به ADHD دچار شرایط سلامت روانی دیگری هم باشند، مانند:
- – اضطراب ( در مورد اضطراب در کودکان به چه شکلی خودش را نشان می دهد؟ بخوانید)
- – افسردگی (تست رایگان افسردگی کودکان و تست رایگان افسردگی نوجوانان)
- – اختلال دوقطبی (در مورد انواع اختلال دو قطبی بخوانید)
- – اختلال یادگیری
- – اختلال خواب
- – اختلال رفتاری عملکردی
همچنین، احتمال دارد کودکان مبتلا به ADHD دچار یک اختلال عصبی-توسعه‌ای دیگر هم باشند.
در سالان نوجوانی، برخی از علائم بیش‌فعالی و بی‌انضباطی کاهش می‌یابد. اما علائم نقص توجه بیشتر تا بزرگسالی باقی می‌مانند. بااین‌حال، بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD راهکارهایی برای مدیریت و کاهش این علائم پیدا کرده‌اند.
ADHD در بزرگسالان چگونه به نظر می‌رسد؟
علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD) در بزرگسالان ممکن است با شکل و شمایل متفاوتی نسبت به کودکان ظاهر شوند. به‌عنوان‌مثال، بیش‌فعالی در کودک می‌تواند در بزرگسال به‌صورت بی‌قراری ظاهر شود.
بعضی تحقیقات نشان می‌دهند افراد بزرگسال مبتلا به ADHD دارای کیفیت زندگی پایین‌تری هستند. این مورد در افرادی با بیش‌فعالی و بی‌انضباطی، همراه با علائم شدیدتر، مشاهده شده است.
علائم ADHD در بزرگسالان
- – بی‌قراری
- – عمل به‌صورت تصادفی و بدون برنامه
- – دشواری در تمرکز روی کار
- – مشکل در سازماندهی خانه یا محل کار
- – مشکل در پیشروی
- – دشواری در اولویت‌بندی کارها، برنامه‌ریزی و مدیریت زمان
- – خشم، عصبانیت یا تغییرات ناگهانی در خلق‌وخوی
- – دشواری در انجام چند کار به طور هم‌زمان
- – مشکل در مدیریت استرس (در مورد استرس کودک و رشد کودک بخوانید)
اگر چه بیشتر افراد در کودکی تشخیص داده می‌شوند، ولی بعضی از افراد با ADHD تا بزرگسالی تشخیص داده نمی‌شوند.همان‌طور که در کودکان اتفاق می‌افتد، بزرگسالان با ADHD نیز بیشتر احتمال دارند با برخی از شرایط سلامت روانی دیگر روبرو شوند. برای بزرگسالان، این شرایط عبارت‌اند از:
- – اختلالات شخصیتی
- – اختلالات مصرف مواد
- – اختلالات اضطرابی
- – اختلال انفجاری گذرا
- – اختلالات یادگیری
- – اختلال جبری – اجباری (او سی دی)
همچنین، افراد بزرگسال با ADHD احتمالاً بیشتر به یک اختلال عصبی – توسعه‌ای دیگر، مانند اختلال طیف اوتیسم، عرضه می‌شوند.
علائم ADHD در بزرگسالان ممکن است با شرایط سلامت روانی دیگری مانند افسردگی و اضطراب اشتباه گرفته شوند. پزشک شما علائمی که شما در کودکی داشته‌اید را ممکن است بپرسد تا بفهمد که آیا مشکل شما ADHD است یا چیز دیگری.(در مورد نقش خانواده در اضطراب بخوانید)
آیا باید برای اخذ تشخیص اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی (ADHD) به پزشک مراجعه کنم؟
اگر علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه با بیش‌فعالی (ADHD) را در خود یا فرزند خود تشخیص دهید، می‌توانید با پزشک یا متخصص سلامت روانی برای انجام آزمون ابتدایی تماس بگیرید.
اگر نمی‌دانید از کجا شروع کنید، می‌توانید همین حالا آزمون ما را انجام دهید. اما به یاد داشته باشید که تنها یک متخصص بهداشتی و درمانی مجاز می‌تواند به شما تشخیص بدهد، بنابراین همچنان باید با او تماس بگیرید.
اگر شما یا فرزندتان با ADHD تشخیص داده شده‌اید، بسیاری از گروه‌های پشتیبانی و منابع در دسترس هستند تا زندگی را کمی آسان‌تر کنند:
CHADD: کودکان و بزرگسالان با اختلال کمبود توجه / بیش‌فعالی
ADDA: انجمن اختلال کمبود توجه / بیش‌فعالی
Impact Parents: کمک به والدین برای کمک به کودکان
ADDitude: داخل ذهن ADHD
بدون درنظرگرفتن سن شما در زمان تشخیص یا علائم شما، منابع و درمان‌های صحیح می‌توانند به شما کمک کنند تا علائم خود را مدیریت کرده و هر روز پیشرفت کنید.
شاید برای شما هم مفید باشد
