یک سالگی یک نقطه عطف مهم است و معمولاً به معنای کودکی است. ممکن است به این فکر کنید که چگونه یک کودک 1 ساله را تنبیه کنید .
از چه سنی باید تربیت کودک را شروع کرد؟
انضباط یعنی آموزش دادن. شما می توانید در هر سنی به کودک خود آموزش دهید.
این بدان معناست که شما می توانید کودک را در هر سنی حتی بلافاصله پس از تولد تنبیه کنید.تنبیه نوزاد دیوانه کننده به نظر می رسد، اما انضباط به معنای تنبیه نیست. یعنی آموزش دادن.
چگونه رفتار کردن را به کودک 1 ساله بیاموزیم؟
فقط با صحبت کردن با آنها می توانید آموزش دهید.صحبت کردن می تواند به نوزادان زبان بیاموزد. هر چه بیشتر با کودک خود صحبت کنید، او دایره لغات بیشتری می گیرد. رفتار صحیح برای یادگیری زمان می برد. فوراً اتفاق نمی افتد. صحبت کردن در مورد دلایل رفتار خوب به شما کمک می کند تا عادت کنید که به جای تنبیه، استدلال را به کودک خود آموزش دهید.
چه زمانی نوزادان شروع به درک نظم و انضباط می کنند؟
توانایی تشخیص درست از نادرست یک مهارت شناختی است که به قشر جلوی پیشانی (مخصوصاً قشر جلوی مغز پشتی سمت راست) وابسته است. در مغز نوزاد ، قشر جلوی مغز یکی از آخرین مواردی است که رشد می کند.
اگرچه مدار اولیه قبل از تولد شروع به رشد کرده است، اما تا زمانی که فرد به 40 سالگی نرسد بالغ نمی شود. بنابراین، هر چه زودتر توضیح و آموزش را شروع کنید، اما صبور باشید، زیرا طول می کشد تا یادگیری در آن فرو برود.
چگونه کودک یک ساله ای را که گوش نمی دهد تنبیه کنیم؟
در اینجا چند نکته کاربردی در مورد آموزش رفتار به کودک 1 ساله آورده شده است.
1. ابتدا پیشگیری و محافظت کنید.
قبل از اینکه کودکان 1 ساله یاد بگیرند که چگونه از قوانین پیروی کنند، اقداماتی را برای جلوگیری از اشتباهات و اطمینان از ایمن ماندن آنها انجام دهند.
خانه خود را برای کودکان نوپا مقاوم کنید. یک مانع برای دور نگه داشتن اشیاء خطرناک ایجاد کنید، محدودیت هایی را برای دسترسی آنها تعیین کنید و از کسی بخواهید همیشه مراقب آنها باشد.برخی از کودکان 1 ساله زودتر شروع به دوقلوهای وحشتناک می کنند.
بنابراین روز خود را برای جلوگیری از عصبانیت یک ساله با اجتناب از موقعیت های HALT زیر برنامه ریزی کنید:
- ح – گرسنه
- الف – عصبانی
- ل – تنها
- T – خسته
اگر فرزندتان دچار مشکل شد، به جای ابراز نارضایتی، ابتدا مطمئن شوید که آسیبی به او وارد نشده است. هنگامی که نشان می دهید که به فرزندتان بالای یک دیوار تمیز اهمیت می دهید، اعتماد به نفس او نسبت به عشق شما به او بسیار افزایش می یابد.
2. قوانین منسجم و مرزهای روشن را تعیین کنید.
همچنین بخوانید:
بچه های یک ساله نوزاد هستند. آنها عمدا بد رفتار نمی کنند. اما آنها در ایجاد مشکل مهارت دارند، خواه دستیابی به یک کالای ممنوعه یا سرگردانی.
محدودیت های واضحی تعیین کنید و ثابت قدم باشید. اگر نمی خواهید کودکتان با تبلت شما بازی کند، به او اجازه ندهید «فقط این یک بار» با آن بازی کند. وقتی دیروز توانستند آن را لمس کنند، اما امروز نه، ممکن است خسته کننده باشد. مهم نیست که چند بار به فرزندتان «فقط این یک بار» گفتید، باز هم گفتید: «باشه، من قابل مذاکره هستم».
3. برای حفظ آرامش نفس عمیق بکشید.
زمانی که به سختی می توانید آرام بمانید یا احساس می کنید در حال از دست دادن کنترل هستید، چند نفس آهسته و آگاهانه بکشید. داشتن ذهنی شفاف به شما این امکان را می دهد که به جای احساسی بودن، با آرامش پاسخ دهید.
خودکنترلی و تنظیم عاطفی را برای کوچولوی خود مدل کنید. به آنها نشان دهید که چگونه حتی زمانی که همه چیز اشتباه می شود آرام بمانند.
تحقیقات نشان می دهد که افکار والدین در مورد رفتار ناخواسته می تواند بر اعمال آنها تأثیر بگذارد. اگر والدین در مورد رفتار نادرست با احساسات منفی فکر کنند، به احتمال زیاد به رفتار نامطلوب با عصبانیت، عصبانیت و استفاده از تنبیه بدنی واکنش نشان می دهند. چنین راهبردهای انضباطی به احتمال زیاد منجر به مشکلات رفتاری، مشکلات تنظیم هیجان و مهارت های اجتماعی پایین در کودکان می شود.
وقتی بیش از حد واکنش نشان می دهیم مغز ما نمی تواند به وضوح فکر کند. ثابت ماندن به ما این امکان را می دهد که واضح تر فکر کنیم که چگونه با یک کودک نوپا دشوار بدون ایجاد هرج و مرج رفتار کنیم.
4. الگوی رفتاری خوب و کمک به آنها برای تمرین.
کودک شما همیشه شما را تماشا می کند.رفتاری را که می خواهید در فرزندتان ببینید الگو کنید.این بدان معناست که اگر نمی‌خواهید فرزندتان زمانی که همه چیز طبق خواسته‌اش پیش نمی‌رود فریاد بزند، وقتی فرزندتان رفتار نمی‌کند فریاد نمی‌زنید.اگر می خواهید فرزندتان حتی زمانی که با شما مخالف است مهربان و محترم باشد، وقتی با رفتار او مخالف هستید مهربانی و احترام نشان می دهید.
وقتی اشتباهی مرتکب می‌شوند، به آنها کمک کنید تا با انجام دوباره آن به روش صحیح، اگر انجام این کار بی‌خطر است، تمرین کنند. به عنوان مثال، اگر بعد از غذا قاشق را روی میز انداختند، توضیح دهید که چرا این چیز خوبی نیست. سپس، نشان دهید که چگونه آن را به آرامی زمین بگذارید و کودکتان را وادار کنید تا زمانی که هنوز در ذهنش تازه است، در محل تمرین کند.
5. برای آموزش از نظم القایی استفاده کنید نه تنبیه کودک.
روانشناسان سه نوع نظم و انضباط را شناسایی کرده اند: القا، ابراز قدرت و کناره گیری از عشق.
در اظهار قدرت، والدین از اختیار و قدرت خود برای وادار کردن کودک به تغییر رفتار استفاده می کنند. این والدین اغلب با اجبار، خصومت کلامی و کنترل روانی تنبیه می کنند.
علیرغم این واقعیت که نظم و انضباط قاطعانه قدرت ممکن است در کوتاه مدت انطباق ایجاد کند، در بلندمدت باعث افزایش سرپیچی می شود. نوجوانانی که با این نوع انضباط تربیت شده اند، به طور مشخصی بی کفایت و ناسازگار هستند.
کناره گیری عشقی، ابراز نارضایتی یا خشمی است که فیزیکی نیست، بلکه مستقیم است.
القاء استفاده از استدلال برای توضیح دادن به کودک است که چگونه اعمال آنها عواقب دارد . مطالعات نشان داده است که توضیح تأثیرات رفتار بد کودک بر سایر کودکان یا افراد مزایای متعددی نسبت به ابراز قدرت و کناره گیری از عشق دارد.
انضباط استقرایی به کودکان کمک می کند تا قضاوت اخلاقی و همدلی را در سطح بالاتری پرورش دهند. این بچه های کوچک حس مهربانی بیشتری نشان می دهند.
هنگامی که کودکان یاد می گیرند که چگونه اعمال آنها می تواند بدون تنبیه بیرونی بر دیگران تأثیر بگذارد ، دلیل تغییر رفتار خود را درونی می کنند و دلسوزتر می شوند. آنها تمایل دارند بر اساس ارزش های درونی شده مانند عدالت، برابری و همدلی تصمیم بگیرند. استدلال اخلاقی آنها قوی تر است. علاوه بر این، این کودکان مشکلات رفتاری کمتری مانند پرخاشگری فیزیکی و تکانشگری دارند.
6. رفتار خوب را تحسین کنید و به جای نتیجه، بر تلاش تمرکز کنید.
تمجید از رفتار خوب کودک، تقویت مثبتی برای اعمال او فراهم می کند. تقویت مثبت یکی از تکنیک های انضباط مثبت است که اغلب در فرزندپروری مثبت استفاده می شود . هنگام تمجید، بر تلاش و روند آنها تمرکز کنید، نه توانایی های آنها.
به عنوان مثال، به جای گفتن «تو بچه باهوشی»، ممکن است بگویید «تو خیلی سرسخت بودی و خیلی تلاش کردی تا این کار را انجام دهی».
7. صبور و مثبت باشید.
بسیاری از والدین در اتخاذ نظم و انضباط استقرایی مردد هستند، زیرا معتقدند پس از چند بار امتحان “کار نمی کند”.
وقتی کودکان نوپا در حال یادگیری ایستادن هستند، اغلب تلاش می کنند و مکرراً شکست می خورند. کودک نوپایی که یاد می گیرد ایستاده ایستاده، به تمرین زیادی نیاز دارد. ما نمی‌گوییم، «بس کن. “تا زمانی که تصمیم نگیرید بایستید، دیگر تلاش نمی کنیم.” در عوض، ما با صبر و حوصله به آنها کمک می کنیم تا تمرین کنند، زیرا می دانیم که یادگیری نحوه کنترل و رشد عضلات پای خود زمان می برد.
وقتی صحبت از نحوه تنبیه کودک می شود، بسیاری از والدین بر این باورند که اگر فرزندانشان پس از چند بار تلاش آن را یاد نگیرند، باید سرکشی کنند و عمداً بدرفتاری کنند.
مغز انسان به شیوه ای پیچیده یاد می گیرد. تکرار برای جذب و استفاده از اطلاعات جدید ضروری است. وقتی کودک یک ساله با اراده قوی خود را تنبیه کنید، صبور بودن نتیجه خواهد داد.
چگونه با عصبانیت های یک ساله کنار بیایم؟
مهمترین بخش این است که هنگام فکر کردن به نحوه تنبیه یک کودک 1 ساله که عصبانی می شود، آرام بمانید.
هنگامی که کودک 1 ساله شما جیغ می زند، لگد می زند، ضربه می زند و غذا را پرت می کند، احتمالاً احساس ناامیدی خواهید کرد. کودکان با تماشای بزرگسالان یاد می گیرند که خود را تنظیم کنند. اگر نمی توانید انتظار نداشته باشید کودک آرام بماند.
درباره تنبیه کودک عصبی بیشتر بدانید.
شاید برای شما هم مفید باشد
