به جای تنبیه، می‌توان از روش‌های مثبت‌تر و موثرتر برای برقراری ارتباط با نوجوانان و تربیت آنها استفاده کرد. تنبیه ممکن است به مدت کوتاهی کار کند، اما به طور معمول اثرگذاری طولانی‌مدت ندارد و ممکن است رفتارهای مخرب و مشکلات رفتاری نوجوانان را تشدید کند. در ادامه توصیه می‌شود که از روش‌های سازنده و ارتباطی برای مدیریت رفتار نوجوانان استفاده کنید:
- 1. تبحر در مذاکره: به نوجوان اجازه دهید در مورد تصمیم‌ها و قوانین خانه شرکت کند. مذاکره و تبحر در این فرآیند به او اجازه می‌دهد تا احساس دخالت در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با خود داشته باشد.
- 2. ارتباط با احترام: ارتباط با نوجوان به احترام می‌تواند به ایجاد ارتباطی سالم و قوی کمک کند. به وی به عنوان یک فرد جوان با انگیزه و ذهن مستقل نگاه کنید.
- 3. گوش دادن فعال: به نوجوان فرصت دهید تا دلایل و تجربیاتش را بیان کند. گوش به او کمک می‌کند تا احساس تایید شود و مشکلات خود را به بهترین شکل ممکن مطرح کند.
- 4. آموزش مهارت‌های اجتماعی: به نوجوان به صورت مثبت و سازنده مهارت‌های اجتماعی مثل حل اختلاف و مدیریت احساسات را آموزش دهید. این مهارت‌ها به وی کمک می‌کنند تا بهتر با مسائل و چالش‌های خود برخورد کند.
- 5. تعیین مرزها: به نوجوان بگویید که چه چیزهایی پذیرفتنی و چه چیزهایی نهایتاً ممنوع هستند. تعیین مرزها و قوانین واضح می‌تواند از مشکلات بیشتر جلوگیری کند.
- 6. تشویق به رفتارهای مثبت: به جای تنبیه برای رفتارهای ناپسند، تشویق به رفتارهای مثبت نوجوانان. تشویق و پاداش می‌تواند انگیزه‌بخش باشد.
- 7. مدیریت همیاری: به نوجوان اجازه دهید تا در امور خانوادگی و تصمیم‌گیری‌های مهم شرکت کند. این تجربه می‌تواند به او احساس مسئولیت داده و ارتباط خانوادگی را تقویت کند.
- 8. پشتیبانی در شرایط مشکل: اگر نوجوان با مشکلات خاصی مواجه شود، به او کمک کنید تا به راه‌حل‌ها دست پیدا کند و به وی اعتماد کنید.
تنبیه نوجوانان ممکن است مسائل رفتاری را تشدید کند و ارتباط خانوادگی را آسیب بزند. از این روش‌های سازنده و ارتباطی برای مدیریت رفتار نوجوانان استفاده کنید تا به ارتباط قوی‌تر و بهبود رفتارشان برسید.
همچنین بخوانید: چگونه یک کودک 1 ساله را تنبیه کنیم و چه زمانی شروع کنیم
پیامدها و رفتارگرایی
استفاده از پیامدها برای انضباط، یکی از روش‌های مدیریت رفتاری مبتنی بر رفتارگرایی است. این رویکرد به منظور ارتقاء رفتارهای مطلوب و کاهش رفتارهای نامطلوب در افراد، به ویژه در کودکان و نوجوانان، استفاده می‌شود. در این روش، پیامدها به عنوان ابزاری برای تشویق رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای غیرمطلوب استفاده می‌شوند. این پیامدها می‌توانند مثبت یا منفی باشند.
در واقعیت، استفاده از پیامدها در انضباط فرزندان یک روش معمول است. اما مهم است که از این روش به درستی و با توجه به مبانی روان‌شناختی و تربیتی انجام شود تا به نتایج مثبت منجر شود. به عنوان مثال:
- 1. پیامدهای مثبت: این اقدامات شامل تشویق و پاداش برای رفتارهای مطلوب می‌شوند. به عنوان مثال، اگر کودک به موقع به تختخواب برود، می‌توانید او را تشویق کنید و به او پاداش دهید. این تشویق‌ها می‌توانند به کودک انگیزه بیشتری برای رفتارهای مطلوب بدهند.
- 2. پیامدهای منفی: این اقدامات معمولاً متوقف کردن یا کاهش رفتارهای نامطلوب را به هدف دارند. به عنوان مثال، اگر نوجوان بیش از حد وقت برای بازی‌های ویدیویی صرف کند، می‌توانید دسترسی به تلفن همراه او را محدود کنید تا وقت بیشتری برای انجام وظایف مدرسه و وظایف خانگی داشته باشد.
- 3. شرطی سازی عامل: این مفهوم به این معنا است که رفتارها با توجه به پیامدها تغییر می‌کنند. فرد یاد می‌گیرد که رفتار مطلوبی که به پیامد مثبت منجر می‌شود را به نحوی تداعی کند.
به عنوان نکته مهم، استفاده از پیامدها برای انضباط باید به مراحل توسعه رفتاری فرزندان و نوجوانان و معماری خانواده انطباق داشته باشد. همچنین، اهمیت بیشتری به پیامدهای مثبت برای تشویق رفتارهای مطلوب بدهید تا به تربیت کودکان و نوجوانان بدون استفاده از پیامدهای منفی کمک کنید.
افول رفتارگرایی
همچنین بخوانید:
در دهه 1960، رفتارگرایی به عنوان یک رویکرد محبوب در روانشناسی پرطرفداری یافت. این رویکرد، تا زمانی که نتایج به صورت قابل اعتماد و تکراری قابل مشاهده باشند، به عنوان یک علم در نظر گرفته شد. مطالعات متعدد با استفاده از حیوانات مانند کبوتر و موش نشان داد که انسان‌ها می‌توانند از طریق آموزش شرطی عواقب مختلف را برای رفتارهای مختلف تجربه کنند.
اما مشکل اصلی در استفاده از رفتارگرایی در تربیت کودکان و رفتار والدین به این واقعیت برمی‌گردد که انسان‌ها بسیار پیچیده‌تر از حیوانات آزمایشگاهی هستند. نه تنها عوامل زیادی وارد رفتارها و تصمیم‌گیری‌های انسانی می‌شوند، بلکه هر انسان از زمینه، تجربه، و شرایط خودش برخوردار است. از این رو، فرض کردن که همه رفتارهای انسانی می‌توانند به عنوان یک عملکرد از تعامل ساده با محیط توضیح داده شوند، یک تبسم واقعی است.
بنابراین، این مسئله مشکل‌تر از این است که والدین با دیدگاه رفتارگرایی به کودکان خود نگرانی‌های مطرح شده در مقاله را اعمال کنند. انسان‌ها دارای متغیرهای روانی و اجتماعی متعددی هستند و هیچ رویکرد تکنیکی که بتواند به همه صورت‌ها منطبق باشد و جواب دهد وجود ندارد. به علاوه، تأثیر محیط اجتماعی، فرهنگ، و موقعیت خانوادگی نیز بسیار مهم است.
با این حال، تغییر در رویکرد والدین به تربیت فرزندان و تعامل با آنها اهمیت دارد. بهتر است از رویکردهای مبتنی بر تربیت مثبت و تعامل سازنده با کودکان استفاده کرد تا رفتار و ارتباط‌های سالم‌تری با آنها ایجاد شود. این شامل تشویق رفتارهای مثبت، توجه به نیازها و مشکلات کودکان، و تعامل فعال با آنها برای یادگیری از تجربیات مختلف است.
همچنین بخوانید: نحوه آموزش همدلی به کودکان
چرا مدیریت رفتار هنوز در کلاس های درس استفاده می شود؟
معلمان و والدین به مدیریت رفتار یاد می‌گیرند، حتی اگر رفتارگرایی به تنهایی کارآیی کافی نداشته باشد، به دلایل زیر:
- 1. مدیریت رفتار در کلاس در موارد مشخص مؤثر است: معلمان از تکنیک‌های مدیریت رفتاری برای کنترل رفتار جمعیت کلاس استفاده می‌کنند. این تکنیک‌ها می‌توانند در کوتاه‌مدت به تأثیر بگذارند و به معلمان کمک می‌کنند تا کلاس را به خوبی اداره کنند.
- 2. آموزش مدیریت رفتار در کلاس ابزار مفیدی است: یادگیری تکنیک‌های مدیریت رفتاری می‌تواند به معلمان افزایش توانایی‌های ارتباطی و مهارت‌های مدیریتی در کلاس کمک کند.
- 3. استفاده از ترکیبی از روش‌ها موثرتر است: معلمان ممکن است از ترکیب مدیریت رفتاری با رویکردهای دیگر مثل تربیت مثبت استفاده کنند. این ترکیب می‌تواند بهبود دائمی در رفتار و یادگیری دانش‌آموزان ایجاد کند.
بلکه مشکل اصلی این است که رفتارگرایی به تنهایی نمی‌تواند تمام نیازها و مسائل رفتاری کودکان و نوجوانان را پوشش دهد. انسان‌ها بسیار پیچیده‌تر از حیوانات آزمایشگاهی هستند، و رفتارگرایی به شیوه‌ای ساده و مکانیکی به تغییر رفتار انسان‌ها نمی‌پردازد. در واقع، مغز و رفتار کودکان دارای عوامل روانی و اجتماعی متعددی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
از این رو، معلمان و والدین بهتر است که از یک رویکرد گسترده‌تر و گوناگون‌تر برای مدیریت رفتار کودکان استفاده کنند. این شامل توجه به نیازها و تجربیات کودکان، تعامل سازنده، تربیت مثبت، و توانایی مدیریت رفتارها در مواقع مختلف است. در واقع، استفاده از یک ترکیب از رویکردها می‌تواند به معلمان و والدین کمک کند تا بهبود‌های دائمی در رفتار و ارتباط با کودکان و نوجوانان خود ایجاد کنند.
چرا پیامدهای تنبیهی به ویژه برای نوجوانان مضر است؟
دعوا و تضاد مداوم بین والدین و نوجوانان، به ویژه در دوره نوجوانی، می‌تواند آثار منفی جدی بر سلامت روانی نوجوانان داشته باشد. این تضادات می‌توانند به مسائلی مانند مشکلات مدیریت خشم، اضطراب، و افسردگی منجر شوند. برخصوصا نوجوانانی که در معرض تعارضات خانوادگی مداوم قرار می‌گیرند، ممکن است مشکلات خلقی، عاطفی، و رفتاری تجربه کنند.
تعارضات بر سر مسائل روزمره خانگی می‌توانند یکی از عوامل پیش‌بینی‌کننده ناسازگاری نوجوانان باشند. این تضادات می‌توانند به طور مستقیم تأثیر منفی بر روابط خانوادگی و رفتار نوجوانان داشته باشند. همچنین، این تضادات می‌توانند باعث بروز مشکلات رفتاری مانند اختلال سلوک و اختلال نافرمانی مقابله‌ای شوند.
به منظور پیشگیری از این مشکلات و بهبود روابط خانوادگی، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:
- 1. ارتقاء ارتباطات سالم: ترتیب جلسات خانوادگی برای بحث و حل مسائل، تعزیز ارتباط و تبادل احساسات و نگرانی‌ها می‌تواند بهبود محیط خانوادگی را فراهم کند.
- 2. آموزش مهارت‌های مدیریت خشم و استرس: آموزش به نوجوانان مهارت‌هایی برای مدیریت خشم و استرس می‌تواند به کاهش تضادات و مشکلات رفتاری کمک کند.
- 3. تأمین حمایت روانی: در صورتی که نوجوانان با مشکلات روانی مواجه شوند، حمایت و مشاوره روانی از آنها می‌تواند کمک کند.
- 4. توجه به نیازهای نوجوان: شناخت نیازها، آرزوها و ترس‌های نوجوانان و تنظیم تعاملات خانوادگی بر اساس این نیازها می‌تواند به روابط سالم‌تری منجر شود.
- 5. تفهیم تأثیر مثبت تعاملات خانوادگی: آگاهی از تأثیر مثبت تعاملات خانوادگی بر رشد و توسعه نوجوانان و تأکید بر اهمیت این ارتباطات.
با اجرای این راهکارها، می‌توان به تقویت روابط خانوادگی و کاهش مشکلات رفتاری نوجوانان کمک کرد.
همچنین بخوانید: بهترین راه برای تنبیه فرزندم چیست؟
چگونه نوجوانی را که به عواقب آن اهمیت نمی دهد تنبیه کنیم؟
از عواقب برای نظم و انضباط استفاده نکنید
بسیار خوب متوجه شده‌اید که کودکان و نوجوانان نه تنها حقوق ویژه‌ای دارند بلکه همچنین به عنوان انسان‌های دارای احساسات و افکار شناخته شده و با احترام باید تلقی شوند. بهتر است که به جای تنبیه و کنترل مداوم، با کودکان و نوجوانان به عنوان افرادی با احساسات و نیازها ارتباط برقرار کنیم.
مدیریت رفتار به وسیله تعامل و ارتباط مؤثر به جای تنبیه می‌تواند بهبود روابط خانوادگی را ترویج کند. فهم نیازها و احساسات کودکان و نوجوانان و ارتقاء توانایی‌های آنها برای مدیریت خودشان می‌تواند به آنها احترام بیشتری از خود و دیگران بیاموزد. اجازه دادن به آنها تا به مقابله با مسائل بپردازند و صداقتاً با ما ارتباط برقرار کنند، به آنها اعتماد به خود و احساس توانایی در مواجهه با چالش‌ها می‌دهد.
با این رویکرد، می‌توان به نوجوانان کمک کرد تا به شهروندانی مستقل و مسئول تبدیل شوند که برای حقوق و نیازهای خود بجنگند و در عین حال احترام و احترام متقابل را ارزیابی کنند.
به آنها یاد دهید که چگونه فکر کنند
انضباط به معنای آموزش و تربیت بهتر است تا تنبیه. آموزش به کودکان و نوجوانان که چگونه انتقادی فکر کنند و تصمیم‌گیری‌های درست انجام دهند، مهمترین اسلحه‌ای است که می‌توانیم به آنها بدهیم.
با ارائه توضیحات و تشویق به فکر انتقادی، آنها را به درک عمیق‌تری از دلایل و معنی انجام کارها می‌رسانیم. همچنین با مزایا و معایب تصمیم‌گیری‌ها آنها را به تفکر دقیق‌تر و مسئولانه‌تر تشویق می‌کنیم.
با تعیین محدودیت‌ها و قوانین مناسب و ارائه توضیحات کافی، آنها می‌توانند خودشان تصمیم‌گیری‌های بهتری انجام دهند و از نظریه واگذاری به تدریج به سمت استقلال حرکت کنند. این نه تنها به آنها کمک می‌کند تا مهارت‌های تصمیم‌گیری خود را تقویت کنند بلکه همچنین باعث تعهد به تعهد‌ها و انجام وظایف بهتری می‌شود.
همچنین بخوانید:
همچنین بخوانید: تنبیه در پیامدهای طبیعی _چگونه کودکان را به طور مؤثر تنبیه کنیم
در صورت لزوم، از عواقب طبیعی استفاده کنید
هنگامی که موضوع مربوط به سلامت یا ایمنی نباشد، پیامدهای طبیعی معمولاً مؤثرترین پیامدها هستند. والدین باید درک کنند که نوجوانان در مرحله‌ای از رشد و توسعه هستند که نیاز به تجربه از خطاها دارند.
اجازه دادن به نوجوانان برای تجربه از خطاها و شکست‌ها بسیار مهم است. این تجربیات به آنها کمک می‌کند تا مسئولیت‌پذیری و تصمیم‌گیری‌های بهتری را در زندگی خود توسعه دهند. همچنین، آنها باید بیاموزند که تصمیمات خود و اعمال خود عواقبی دارند و این امر به آنها کمک می‌کند تا به طور مستقل به آینده خود فکر کنند.
والدین باید نه تنها به آینده کودکانشان اهمیت دهند، بلکه همچنین آنها را ترغیب به انجام انتخاب‌های هوشمندانه و مسئولانه کنند. توجیه و توضیح عواقب انتخاب‌ها و رفتارها به نوجوانان کمک می‌کند تا به طور مستقل به تصمیم‌گیری‌های خود بپردازند و آینده خود را بسازند.
روی مسائل تمرکز کنید، نه سرزنش های شخصی
وقتی والدین فکر می‌کنند که رفتار بد نوجوانشان ناشی از شخصیت آنهاست یا باورهای تحریف شده دارند، این می‌تواند به تعارض و درگیری‌های بیشتر منجر شود. این نوع اندیشه‌ها ممکن است به والدین احساس ناامیدی و بی‌راهی دهد.
روی موضوع تمرکز کردن و به جای تمرکز بر نسبت‌های شخصی، به رفتارها و مسائل مرتبط با آنها توجه داشتن بسیار مهم است. این کمک می‌کند تا والدین و نوجوانان به‌طور مشترک به راه‌حل‌های مسائل مرکزی متمرکز شوند و از تباهی و درگیری‌های بیشتر جلوگیری کنند.
همچنین، مهم است که والدین از نگرش‌ها و باورهای تحریف شده خود آگاه باشند و سعی کنند آنها را با تأمل و اصلاح متوقف کنند. ارتباط با والدینی که آرام و متمرکز بر مسائل هستند و نه نسبت‌های شخصی، برای نوجوانان احساس امنیت و راهنمایی می‌کند.
رابطه خود را ترمیم کنید
ایجاد یک رابطه مثبت و حمایتی با نوجوانان اساسی برای آموزش رفتار مناسب به آنها است. زمانی که نوجوانان احساس می‌کنند والدین به آنها اهمیت می‌دهند و آنها را حمایت می‌کنند، بیشتر به نظرات و راهنمایی‌های والدین گوش می‌دهند.
برقراری ارتباط نزدیک با نوجوانان و بهره‌گیری از زمان کیفیتی برای این رابطه بسیار مهم است. این امر به نوعی احساس ارتباط و ارزشی که نوجوانان در خانواده دارند، افزوده می‌کند و از آنها به تفکر مثبت و همکاری ترغیب می‌کند.
به علاوه، مشخص شده است که نوجوانانی که رابطه حمایتی و مثبتی با والدین دارند، در معرض خطر رفتارهای بزهکارانه و ناسازگاری کمتری قرار می‌گیرند. این نشان می‌دهد که نقش والدین در آموزش رفتارهای خوب و مثبت برای نوجوانان بسیار مهم است.
به طور کلی، ایجاد یک رابطه محترمانه، حمایتی و مثبت با نوجوانان به آنها کمک می‌کند تا در مسائل رفتاری و روانی بهتر عمل کنند و در مواجهه با چالش‌های نوجوانی، راه‌های بهتری را انتخاب کنند.
به آنها بیاموزید که چگونه با احترام مخالفت کنند
اهمیت یادگیری مهارت‌های مثبت در مدیریت اختلاف نظر و مخالفت به نوجوانان نمی‌تواند تاکید بیشتری داشته باشد. والدین می‌توانند به نوجوانان آموزش دهند که چگونه به احترام در موارد اختلاف نظر عمل کنند و نظرات و دیدگاه‌های خود را به صورت محترمانه بیان کنند.
این نوع مهارت‌ها، به نوجوانان کمک می‌کند تا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند و به عنوان رهبران خود باشند. این همچنین می‌تواند به نوجوانان کمک کند تا در مسائل مهمتری مانند تصمیم‌گیری‌های زندگی و انتخاب‌های مسئولانه بهترین تصمیم‌ها را بگیرند.
از والدین خواسته می‌شود که به جای تنبیه و ترس، از روی مهارت‌ها و توجیه منطقی استفاده کنند. این نه تنها باعث افزایش ارتباط میان والدین و نوجوان می‌شود بلکه نوجوانان را در یادگیری مهارت‌های ضروری برای زندگی مستقل ترغیب می‌کند.
همچنین بخوانید: سلامت روان نوجوانان: چگونه بفهمیم کودک شما چه زمانی به کمک نیاز دارد؟
به نوجوان خود انگیزه درونی بدهید
انگیزه درونی برای نوجوانان بسیار مهم است. این نوع انگیزه به آنها کمک می‌کند تا عملی را به عنوان یک فرصت برای رشد و آموزش ببینند و خودبخشایی کنند. برای افزایش انگیزه درونی در نوجوانان، والدین و مربیان می‌توانند:
- 1. به نوجوانان اجازه دهند که به تصمیم‌های خود برسند: انتخاب‌های نوجوانان را احترام بگذارند و به آنها فرصت بدهند تا تصمیم‌های خود را بگیرند.
- 2. از اهداف کوچک موثر برای انگیزه استفاده کنند: اهداف مشخص و دستیابی‌پذیر را با نوجوانان مطرح کنند تا ترتیب برنامه‌های کوچک به منظور رسیدن به اهداف بزرگ را تجربه کنند.
- 3. از اثر پذیری به عنوان عامل انگیزه‌بخش استفاده کنند: نشان دهند که تلاش و تعهد نوجوان در تغییر رفتار تأثیر مستقیمی بر نتیجه دارد.
- 4. نوجوانان را تشویق به مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی بخصوص اموری که برای آنها مهم هستند.
- 5. از پاداش‌های غیرمادی نظیر تعریف مثبت و حمایت عاطفی برای تقویت انگیزه درونی نوجوانان استفاده کنند.
همچنین ببینید: نحوه برخورد با نگرش نوجوانان
شاید برای شما هم مفید باشد
