برخورد با نگرش یک نوجوان می تواند منبع ناامیدی بسیار زیادی برای والدین باشد. فرقی نمی‌کند چشم به هم بزنید، پشت سر هم صحبت کنید، قوانین خانه را زیر پا بگذارید یا کارهای خانه را نادیده بگیرید، به نظر می‌رسد فرزند نوجوان شما دائماً صبر و اقتدار شما را آزمایش می‌کند.
در اینجا چند نکته در مورد نحوه برخورد با نگرش های نوجوان آورده شده است.
1. لحن مناسب را تنظیم کنید
با حفظ خونسردی و تنظیم لحن گفتگو، به آنها نشان دهید که چگونه بزرگسالان با اختلافات به روش صحیح برخورد می کنند.
اگر با احساسات خود دست و پنجه نرم می کنید، یک نفس عمیق بکشید تا خود را جمع کنید. به شما این امکان را می دهد که عقب نشینی کنید و با یک ذهن روشن به موقعیت نزدیک شوید.
نوجوان شما همیشه مراقب رفتار شماست و از آن درس می گیرد. آنها ممکن است آن را تصدیق نکنند یا حتی آن را بدانند زیرا ناخودآگاه است.
اگر زمانی که احساس می کنید مورد بی احترامی قرار می گیرید با خصومت یا پرخاشگری واکنش نشان می دهید، نوجوان شما احتمالاً زمانی که احساس می کند شما به او بی احترامی می کنید همین کار را خواهد کرد.
حفظ آرامش و خونسردی به نوجوان خود نشان می دهد که چگونه بزرگسالان می توانند به طور مؤثر با اختلاف نظرها بدون توسل به رفتار گستاخانه یا واکنش عاطفی مقابله کنند.
2. با آرامش تماس بگیرید
رفتار منفی را با پرداختن مستقیم و آرام به آن نشان دهید.
ممکن است وسوسه انگیز باشد که به رفتار نوجوان خود با عصبانیت واکنش نشان دهید. اما انجام این کار اغلب شرایط را تشدید می کند و حل کردن مسائل را چالش برانگیزتر می کند.
در عوض، ممکن است بگویید: «آنچه که شما گفتید بی ادبانه بود، و من احساس بی احترامی کردم. اما میفهمم که ناراحتی اجازه دهید ابتدا در مورد اینکه چرا از پیشنهاد من ناراضی هستید صحبت کنیم.
شما مرز مشخصی تعیین می کنید و به وضوح نشان می دهید که رفتار نامناسب آنها مشکل ساز است. در عین حال، نشان می‌دهید که مایلید به جای واکنش ساده به احساسات، به طور بالغانه به موضوع بپردازید.
با یک چیز در یک زمان مقابله کنید.
ابتدا مشکل را حل کنید و بعداً به رفتار نادرست رسیدگی کنید. در غیر این صورت، بدون پرداختن به موضوع اصلی، خطر گرفتار شدن در یک بحث بیهوده در مورد اینکه چه کسی درست است یا نادرست است.
این در مورد “برنده شدن” یا “باخت” بحث با نوجوان شما نیست . در عوض، این یک مثال مثبت است و به نوجوان خود آموزش می دهد که چگونه محترمانه و مؤثر مذاکره کند، حتی در یک درگیری.
اینکه بتوانید در مورد یک موضوع اختلاف نظر داشته باشید و همچنان درباره آن به طور سازنده بحث کنید، یک مهارت ارزشمند برای فرزند شما است.
الگو باشید. الگوی رفتار ثابتی که می خواهید در نوجوان خود ببینید.
(در مورد چرا دوره ی نوجوانی اهمیت دارد؟ بخوانید)
3. به نوجوان خود گوش دهید
برای حل این مشکل، فعالانه به صحبت های نوجوان خود گوش دهید. به طرف داستان آنها گوش دهید.
سعی کنید نیازهای فرزندتان را درک کنید و به دنبال علت اصلی رفتارهای بد باشید.
به عنوان مثال، فرزند شما ممکن است بگوید: «من نمی‌خواهم به گروه بپیوندم. من از آن متنفرم. تو همیشه به جای من تصمیم می گیری.»
سپس، یک مسئله فعلی مربوط به پیوستن به گروه وجود دارد، اما در زیربنای آن این احساس وجود دارد که آنها کنترلی بر زندگی خود ندارند زیرا شما بدون نظر آنها برای آنها تصمیم می گیرید. بنابراین نگرش این کودک ممکن است ناشی از احساس صدمه یا بی احترامی زمانی باشد که نظرات آنها شنیده نشد.
ناامیدی را که هنگام بی احترامی احساس می کنید و تمایل به سرزنش آنها را در نظر بگیرید. گاهی اوقات، نوجوانان اعتصاب می کنند زیرا آنها احساسات مشابهی را تجربه می کنند. اما به دلیل نابالغ بودن قشر جلوی مغز در مغز نوجوانان، نوجوانان خودکنترلی کمتری دارند و “سرزنش” خود را به شیوه ای بی ادبانه ابراز می کنند.
برای درک دیدگاه و وضعیت عاطفی آنها وقت بگذارید . برای یافتن راه حلی که نیاز برآورده نشده آنها را برطرف کند، با یکدیگر همکاری کنید.
انجام این کار به آنها حل مسئله و حل تعارض سالم را می آموزد که برای آنها مهارت های زندگی ضروری است.
4. یک فضای امن برای صحبت فراهم کنید
برای اینکه نوجوانان آشکارا و صادقانه با شما صحبت کنند، به مکانی امن نیاز دارند تا آزادانه احساسات خود را بدون ترس از قضاوت یا مجازات بیان کنند.
والدینی که با تنبیه‌های منظم بزرگ شده‌اند، ممکن است برای سازگاری با این رویکرد مشکل داشته باشند.
در نظر بگیرید که هدف نهایی شما چیست.
آیا می خواهید به فرزندتان بیاموزید که چگونه با احترام مخالفت کند و مشکلات را حل کند یا فقط می خواهید نوجوانتان از شما بترسد و دیگر هرگز با شما به این شکل صحبت نکند؟
مجازات دومی را انجام می دهد، اما اولی را نه.
نوجوانی که مهارت مخالفت با احترام را دارد، می‌تواند احساسات خود را تنظیم کند و به طور طبیعی از استفاده از نگرش منفی خودداری کند.اما نوجوانی که نگرش منفی خود را صرفاً به دلیل ترس پنهان می کند، این مهارت را نمی آموزد.
علاوه بر این، ترس احترام نیست. این می تواند باعث شود که کودک شما در حال حاضر محترمانه رفتار کند، اما باعث نمی شود که به شما احترام بگذارد.
تنبیه ممکن است به والدین کمک کند تا احساس بهتری داشته باشند، اما به کودک کمکی نمی کند مهارت های مهمی را کسب کند.
5. مشکل نگرش نوجوان را فقط زمانی که آرام است بحث کنید
همچنین بخوانید:
وقتی احساسات بالا می روند، استدلال کردن دشوار است، اگر غیرممکن نباشد.
بعید است که از رفتار نوجوان خود در گرما و گرما انتقاد کنید. این یک حواس پرتی از حل یک مشکل است.
بهترین راه این است که قبل از بحث، صبر کنید تا هم شما و هم فرزندتان آرام شوید. این کار را می توان بعد از حل مسئله اولیه یا در یک زمان جداگانه که هر دوی شما در روحیه خوبی هستید انجام داد.
با آرامش به بحث نزدیک شوید و تاکید کنید که در حال تلاش برای حل یک مشکل هستید، نه اینکه آنها را به اشتباه متهم کنید.
6. مشکل را روشن کنید
اینکه ما چگونه مشکل را درک می کنیم، تفاوت زیادی در آموخته های فرزندانمان از آن ایجاد می کند.
اگر نوجوان شما نگرش بدی نسبت به همه از جمله همسالان خود نشان دهد، نشان دهنده این است که او مشکل نگرش دارد. اما اگر رفتار فرزندتان در درجه اول متوجه شما یا دیگر شخصیت‌های معتبر باشد، الگوهای نگرش یک مشکل رابطه‌ای را نشان می‌دهند.
در این مورد، نوجوان شما ممکن است با عدم توازن قدرت بین شما دست و پنجه نرم کند و از اینکه شخصیت های اقتدار عمدتاً از طریق موقعیت خود بدون احترام متقابل کنترل می کنند، احساس ناامیدی و رنجش می کند.
یک موضوع رابطه ای ذاتاً شامل دو طرف است. اگر چنین مشکلی را صرفاً به عنوان یکی از «مشکلات نگرش نوجوانان» در نظر بگیریم، خود را از هر گونه مسئولیتی مبرا می‌کنیم، که ناخواسته این پیام را تقویت می‌کند که احساسات آنها شایسته احترام نیستند، زیرا ما قدرت و کنترل آنها را داریم.
یک رویکرد مؤثرتر این است که در مورد اینکه آیا نارضایتی اساسی وجود دارد یا خیر و اگر چنین است، چگونه می توان از آن جلوگیری کرد، بحث کرد.
از نوجوان خود دعوت کنید تا تغییراتی را که دوست دارد برای جلوگیری از چنین درگیری ها انجام دهید، به اشتراک بگذارد.
ممکن است این نگرانی داشته باشید که نوجوان شما درخواست عدم وجود قوانین را داشته باشد، اما این لزوماً درست نیست.
نوجوانان فی نفسه با قوانین مخالف نیستند. آنچه آنها اغلب در برابر آن مقاومت می کنند قوانینی است که آنها را ناعادلانه یا نامعقول می دانند یا اینکه در فرآیند تدوین قوانین دخالتی نداشته اند. گاهی اوقات، آنها نحوه تعیین قوانین را درک نمی کنند. بنابراین، سؤالی مانند این را در نظر بگیرید: «من این مقررات منع آمد و شد را به دلیل نگرانی برای امنیت شما ایجاد کردم. اگر شما در موقعیت من به عنوان والدین بودید، چگونه می‌توانستید به این وضعیت متفاوت برخورد کنید؟»
این کودک شما را تشویق می کند تا موقعیت را از دیدگاه شما ببیند و مکالمه سازنده تری ایجاد می کند.
7. نحوه ابراز احساسات را به آنها بیاموزید
بدون شک مواردی وجود خواهد داشت که بین شما و فرزندتان اختلاف نظر ایجاد می شود که منجر به احساس خشم می شود. به آنها بیاموزید که به جای توسل به نگرش عصبانی، احساسات منفی خود را سازنده بیان کنند.
به عنوان مثال، آنها می توانند احساسات خود را با احترام با این جمله بیان کنند: “من ناراحت هستم زیرا شما حرف های من را رد کردید، حتی اگر به شما گفتم آنها برای من مهم هستند.”
8. ایجاد یک رابطه بر اساس اعتماد و احترام
اعتماد و احترام برای هر رابطه خوب ضروری است و باید متقابل باشد.
اگر فکر می کنید فرزندتان باید اعتماد و احترام شما را جلب کند، احتمالاً در مورد شما همین فکر را می کند.
اعتماد و احترام یک خیابان دو طرفه است. آنها را نمی توان مطالبه کرد یا مجبور کرد. آنها را باید از طریق اقدامات به دست آورد.
به فرزندتان محبت بی قید و شرط بدهید. این بدان معناست که حتی در شرایط چالش برانگیز با آنها با مهربانی ، همدلی و نگرش مثبت رفتار کنید.
به آنها نشان دهید که آنها را حتی در مواقع سختی رها نمی کنید و حتی زمانی که مانند خودشان رفتار نمی کنند به آنها احترام می گذارید و اعتماد و احترام آنها را جلب خواهید کرد.
همچنین ببینید: فرزندپروری: اصولی که باید در تربیت فرزند رعایت کنیم!
9. صبر و استقامت
پرداختن به رفتار بی‌احترامی فرزندتان نیازمند صبر، پشتکار و تمایل به صرف زمان و تلاش لازم است.
تغییرات یک شبه اتفاق نمی افتد.
ممکن است در کوتاه مدت مجازات سریعتر به نظر برسد. با این حال، این میانبر همیشه در دراز مدت نتیجه معکوس دارد.
روی ایجاد یک رابطه مثبت والدین و فرزند تمرکز کنید و به آنها کمک خواهید کرد تا تبدیل به بزرگسالی محترم و مسئولیت پذیر شوند.
(در مورد چطور احترام گذاشتن به والدین را به کودکان آموزش دهیم؟ بخوانید.)
10. به دنبال حمایت باشید
در موارد شدید، مانند برخورد منظم با یک طغیان عصبانیت، در صورت لزوم از یک درمانگر یا مشاور کمک حرفه ای بخواهید.
یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده می تواند محیطی امن و حمایتی را برای شما و نوجوانتان فراهم کند تا از طریق مسائل و نگرانی ها کار کنید. آنها می توانند به شناسایی مسائل اساسی کمک کنند، استراتژی هایی برای ارتباط موثر ارائه دهند و راهنمایی هایی برای مدیریت احساسات دشوار ارائه دهند.
شاید برای شما هم مفید باشد
