نحوه آموزش همدلی به کودکان نیازمند صبر و تلاش است. با استفاده از روش‌های مناسب و تمرین مداوم، کودکان می‌توانند این مهارت را درک کنند و در رفتارهای خود به دیگران نشان دهند. همچنین، نمونه‌گیری از رفتارهای همدردانه و تشویق به رفتارهای همدردی با دیگران می‌تواند به کودکان کمک کند تا این مهارت را درک بهتری داشته باشند. همچنین، مهم است که به کودکان آموزش داده شود که همدردی با دیگران نه تنها به آنها کمک می‌کند، بلکه به خودشان هم احساس خوبی می‌دهد.
همدلی چیست؟
همدلی توانایی درک، احساس یا به اشتراک گذاشتن احساسات دیگران است. یک واکنش عاطفی به آنچه که شخص دیگری احساس می کند یا انتظار می رود آن را احساس کند.
دو نوع اصلی همدلی وجود دارد: شناختی و عاطفی.
همدلی شناختی توانایی درک دیدگاه دیگران و احساس درد آنهاست. زمانی این نوع همدلی را تجربه می کنید که بدون از دست دادن احساسات خود در تجربه شخص دیگری غوطه ور شوید. به آن نقش آفرینی نیز می گویند .
همدلی عاطفی تجربه ای جانشین از وضعیت عاطفی شخص دیگر است. این شامل تجربه یک واکنش عاطفی به رویداد است یا به این دلیل که با آن شخص همدردی می کنید ( همدلی واکنشی ) یا به این دلیل که احساس می کنید شبیه احساسات شخص دیگر هستید ( همدلی موازی ). همدلی عاطفی به عنوان پاسخگویی عاطفی نیز شناخته می شود.
چرا همدلی مهم است؟
همدلی برای یک جامعه منسجم حیاتی است. این امکان تصمیم گیری اخلاقی، اعمال مهربانانه و نوع دوستی را فراهم می کند. فقدان همدلی در مورد عواطف دیگران در اوایل کودکی با مشکلات سلامت روان در آینده مرتبط است.مانند اختلال سلوک و روان پریشی
درک احساسات دیگران باعث تقویت تعاملات اجتماعی و رفتار همدلانه می شود. این نقش کلیدی در درونی کردن قوانین و کمک به دیگران، حتی با هزینه شخصی دارد.
همدلی در کودکان با رفتارهای نوع دوستانه، مشارکتی و اجتماعی بیشتر همراه است. بچه های همدل مهارت های اجتماعی و هوش هیجانی بهتری دارند. کودکانی که مهارت های اجتماعی-عاطفی را توسعه داده اند، پرخاشگری کمتر و استدلال اخلاقی بهتری نشان می دهند. آنها همچنین هنگام اشتباه کردن و رعایت قوانین حتی بدون نظارت احساس گناه بیشتری نشان می دهند. کودکان همدل بیشتر به کسانی که در مضیقه هستند کمک می کنند و کمتر در قلدری شرکت می کنند.
احساس همدلی برای بزرگسالان در زندگی روزمره نیز مهم است. در نظر گرفتن دیدگاه شخص دیگر می تواند اعتماد و نزدیکی بین فردی را افزایش دهد. آنها تمایل دارند در روابط خود احساس رضایت بیشتری داشته باشند.
علم همدلی
در دهه 1990، دسته جدیدی از نورون ها در مغز میمون های ماکاک کشف شد. این نورون‌ها زمانی فعال می‌شوند که میمونی یک شی را می‌گیرد یا زمانی که میمون دیگری را تماشا می‌کند که یک شی را می‌گیرد. بنابراین انجام یک عمل و مشاهده انجام آن توسط دیگران شامل همان مدار سلول های مغزی است. دانشمندان به این نورون های آینه ای می گویند.
انسان ها دارای مجموعه مشابهی از سلول های مغزی هستند. وقتی می بینیم که شخص دیگری انگشتان خود را حرکت می دهد، همان شبکه عصبی حرکت انگشت در مغز ما فعال می شود که در مغز مجری وجود دارد..
به طور مشابه برای احساسات، هنگامی که یک فرد احساس انزجار را می بیند که با حالت چهره شخص دیگری بیان می شود، همان ساختار عصبی اجرا کننده فعال می شود و مشاهده کننده احساسات مشابهی را تجربه می کند.. اطلاعات بصری مانند اعمال و عبارات در تشخیص یا درک احساسات یا وضعیت ذهنی شخص دیگر حیاتی است.
چه زمانی بچه ها همدلی پیدا می کنند؟
توانایی تقلید عواطف یا احساسات دیگران اساس رشد همدلی در کودکان را تشکیل می دهد. حتی در سن 18 ساعت، نوزادان می توانند حرکات دهان و صورت بزرگسالی را که با آن روبرو هستند تقلید کنند.
نحوه آموزش همدلی به کودکان
هماهنگی عاطفی
یکی از بهترین راه‌ها برای آموزش همدلی به کودکان، نشان دادن همدلی از طریق عمل شماست.
هماهنگی عاطفی به شما این امکان را می دهد که با الگوبرداری عمدی و البته مناسب رفتار فرزندتان، احساسات فرزندتان را همدلی و درک کنید. تقلید از رفتار کودک، سیستم های عصبی مشترکی را فعال می کند که زیربنای اعمال و احساسات کودک شما هستند.
یک مطالعه اخیر نشان می دهد که مادرانی که در سال اول زندگی به کودکان سازگاری عاطفی بیشتری نشان می دهند، احتمال بیشتری دارد که در دوران کودکی و نوجوانی فرزندانی همدل داشته باشند.
شما می توانید با استفاده از حالت های اغراق آمیز و تقلیدی جزئی صورت، زبان بدن و نشانه های غیرکلامی که با وضعیت عاطفی کودک مطابقت دارد، هماهنگی عاطفی را منتقل کنید. هنگامی که کودک شما در مضطرب است و گریه می کند، می توانید در حالی که از حالات صورت و لحن صدایی که ناراحتی خفیف را بیان می کند، با “اوه، بیچاره” پاسخ دهید.
خونگرم، پرورش دهنده و پاسخگو باشید
پس چه زمانی هماهنگی عاطفی را نشان می دهید؟
به سادگی به والدینی خونگرم، مهربان و پاسخگو تبدیل شوید. والدینی پاسخگو بودن به این معنی است که نیازهای عاطفی فرزندتان را با هماهنگی با احساسات مثبت و منفی او برآورده خواهید کرد.
همچنین بخوانید:
تجربیات در سالهای اولیه با یک مراقب اولیه برای توسعه همدلی حیاتی است. والدینی که نسبت به نیازهای عاطفی فرزندانشان خونگرم، مهربان و پاسخگو هستند، دلبستگی ایمن را تقویت می کنند .
کودکانی که به طور ایمن دلبستگی دارند، نگرانی های همدلانه تری نسبت به دیگران دارند، زیرا والدین آنها نسبت به آنها توجه نشان داده اند. این کودکان در درک دیدگاه های دیگران بهتر عمل می کنند زیرا والدین پاسخگو دیدگاه آنها را در نظر گرفته اند.
هنگام تنبیه، انضباط مثبت و انضباط القایی به والدین اجازه می دهد که مثبت و همدل باقی بمانند.
مربیگری احساسات، نه رد احساسات
تصور کنید در حین آموزش همدلی به بچه‌ها، او می‌پرسد: «چطور وقتی روز قبل بستنی‌ام را انداختم، مدام به من گفتی که نباید ناراحت باشم، در حالی که من خیلی ناراحت بودم، اما بعد باید سعی کنم بفهمم. دیگران چه احساسی دارند؟»
“چرا باید احساسات دیگران را درک کنم در حالی که هیچکس احساسات من را نمی فهمد؟”
این واقعیت را خلاصه می کند که نادیده گرفتن احساسات فرزندانمان در آموزش همدلی به آنها اثر معکوس دارد و ناهماهنگی در گفتار و عمل ما را نشان می دهد.
یک جورهایی در ما جا افتاده که اگر بگوییم اینجا نیست از بین می رود.
زبانی که والدین با فرزندان خود استفاده می کنند می تواند بر میزان همدلی آنها تأثیر بگذارد، اما نه به گونه ای که احساسات منفی را به طور جادویی از بین ببرد.
رد احساسات
به جای نادیده گرفتن احساسات کودک، باید احساسات او را آموزش دهیم و همدلی را الگوبرداری کنیم.
هر چه والدین بیشتر به فرزندان خود آموزش دهند که چگونه احساسات مختلف را به درستی برچسب گذاری کنند، احتمال اینکه این کودکان نسبت به دیگران ابراز نگرانی کنند بیشتر می شود. و هرچه والدین بیشتر علل و پیامدهای احساسات را توضیح دهند، احتمال بیشتری دارد که بچه ها آگاهی عاطفی پیدا کنند و سعی کنند احساسات دیگران را درک کنند.
والدین همچنین می توانند با تصور اینکه چگونه با کفش های دیگران راه بروند، به کودکان بیاموزند که چگونه در مورد مسائل فکر کنند. توانایی در نظر گرفتن دیدگاه های مختلف بخش مهمی از توسعه همدلی شناختی است.
مربیگری احساسات را به بخشی از زندگی روزمره تبدیل کنید. با دادن پاسخ های مناسب در موقعیت های مختلف برای نشان دادن مراقبت و حمایت، با کودک خود تمرین کنید.
برعکس، اگر والدین دائماً احساسات فرزندان خود را نادیده می گیرند، کودکان تمایل به ایجاد ویژگی های بی عاطفه و بی عاطفه دارند و نسبت به دیگران احساس همدلی ندارند.
آموزش مهارت های مقابله ای برای ایجاد نظم عاطفی
رشد عاطفی در رشد همدلی مهم است. تنظیم عاطفی به کودک این امکان را می دهد که به شیوه ای سالم با احساسات منفی دیگران روبرو شود.
همسویی، فرزندپروری پاسخگو و مربیگری عاطفی همه عواملی هستند که به خود تنظیمی کمک می کنند. اما کودک برای مقابله با منفی گرایی و تحمل استرس نیز باید مهارت های مقابله ای را بیاموزد .
به عنوان مثال، نفس عمیق یک راه عالی برای پایه گذاری و تنظیم احساساتشان است.
ارزش را آموزش دهید نه شباهت ها
همدلی به ارتباط افراد با دیگران کمک می کند.
افراد از نظر تکاملی برای تشخیص و پاسخگویی به تفاوت ها طراحی شده اند. ما تمایل داریم با کسانی که شبیه خودمان هستند همدلی داشته باشیم، اما برای کسانی که متفاوت هستند می ترسیم.
این ترس یک پاسخ خودکار به موجودات ناآشنا است که به عنوان تهدید تلقی می شوند. این واکنش خودمختار تنها با ورودی شناختی در مغز متفکر (قشر پیش پیشانی) قابل غلبه است.
برخی بر این باورند که آموزش دادن به کودکان برای شناخت وجه اشتراک آنها با دیگران باعث رشد همدلی می شود.
این یک باور عمومی است، اما یک باور خطرناک.
اولاً، شواهد تجربی برای این نظریه محدود است.
دوم، از منظر شباهت، میل به درک احساسات دیگران از طریق شباهت ها محصول تعمیم نفع شخصی برای شامل کردن دیگران است.
آموزش به کودکان
آموزش به کودکان برای یافتن شباهت‌ها در دیگران همچنان این ایده را تقویت می‌کند که باید با کسانی که شبیه خودمان هستند همدلی داشته باشیم ، اما به شرطی که بتوانیم چیزی پیدا کنیم که نشان دهد ما شبیه هم هستیم.
شباهت ها همیشه دلایل خوبی برای همدلی ارائه نمی دهند.
در اینجا یک مثال خوب است که در آن همدلی مبتنی بر شباهت ها به جای ارزش می تواند بد باشد.
قاضی آرون پرسکی هنگام صدور حکم خفیف برای یک شناگر دانشگاه استنفورد که به یک زن بیهوش در محوطه دانشگاه تجاوز کرده بود ، اشاره کرد که او خود کاپیتان تیم چوگان در استنفورد بوده در حالی که محکوم یک ورزشکار ستاره بود.
او به دلیل شباهت هایی که بین آنها وجود داشت با مجرم همدلی کرد و به عدالت و مقتول که شباهت کمتری با قاضی داشت بی اعتنایی کرد.
بنابراین، همدلی را بر اساس ارزش ها و نه شباهت ها به فرزندتان بیاموزید.
تحقیقات نشان می دهد که ما می توانیم با کسانی که با ما متفاوت هستند همدلی داشته باشیم.
انگیزه نوع دوستانه یکی از این دلایل است. ما ذاتاً می خواهیم دیگران را که نیاز دارند پرورش دهیم و به آنها کمک کنیم مهم نیست چقدر متفاوت هستیم.
وقتی به کودکان کمک می‌کنیم بدون توجه به تفاوت‌ها و شباهت‌ها همدلی کنند، به آنها یاد می‌دهیم که چگونه برای رفاه دیگران ارزش قائل شوند و واقعاً نوع‌دوست شوند. این به بخشی جدایی ناپذیر از شخصیت آنها تبدیل می شود.
افکار نهایی
به طور کلی اعتقاد بر این است که توسعه همدلی از طریق ادبیات کودکان، بحث در مورد احساسات دیگران و توضیح دیدگاه‌های مختلف راه‌های خوبی برای آموزش همدلی به فرزندتان است.
با این حال، این تمرینات تنها می تواند به تقویت همدلی شناختی کودکان کمک کند.
در نهایت، اگر کودک هرگز آن را تجربه نکرده باشد، نمی تواند احساس همدلی کند. ما باید همدلی خود را با بچه ها نشان دهیم.
هیچ یک از این فعالیت‌های همدلی برای بچه‌ها نمی‌تواند جایگزین والدینی که از نظر عاطفی سازگار هستند را بگیرد .
پیشنهاد میکنم ویدیو شریک شدن اسباب بازی کودک را در آپارات ایلان پلاس ببینید.
شاید برای شما هم مفید باشد
