رفتار توجه جویانه در کودکان به معنی تمرکز بر نیازها و خواسته‌های کودکان است و در واقع به معنی شنیدن و درک نیازهای آنها می‌باشد. مراقب از بین بردن احساسات کودکان باشید
طبیعی است که بچه ها از والدین خود و همچنین گاهی اوقات از سایر بزرگسالان توجه کنند. با این حال، برخی از کودکان اصرار دارند که دائماً در مرکز توجه باشند. آنها ممکن است از مسیر خود خارج شوند و از رفتارهای آزاردهنده برای جلب توجه استفاده کنند.
هنگامی که این نوع رفتارها بیش از حد می شوند، می تواند ناامید کننده و مشکل ساز باشد.
رفتار توجه طلبانه چیست؟
رفتار توجه جویانه در کودکان اقداماتی است که با هدف جلب توجه دیگران به ویژه مراقبین انجام می شود. این نوعی وابستگی عاطفی است. توجه مورد نظر شامل نگاه کردن، تایید، تمجید، محبت، اطمینان، نزدیکی، تماس فیزیکی، نوازش و غیره است.
هنگامی که رفتارهای مشکل آفرین توجه طلب با توجه اجتماعی مطلوب مواجه نمی شوند، ممکن است به اقدامات مخاطره آمیز تبدیل شوند که به مرور زمان به یک مشکل تبدیل می شود.
یک الگوی فراگیر از احساسات بیش از حد و رفتار توجه جویی منفی ممکن است نشان دهنده یک اختلال روانی زمینه ای شدیدتر، مانند اختلال شخصیت هیستریونیک (HPD) یا خودشیفتگی باشد.
چه چیزی باعث رفتار توجه طلبانه می شود
وقتی کودکان برای جلب توجه اقدام می کنند، در واقع به دنبال ارتباط هستند.
روان‌پزشک جان بولبی و روانشناس رشد مری آینزورث، نظریه دلبستگی نشان می‌دهند که نوزادان با تمایل ذاتی به دنیا می‌آیند که با مراقبان خود پیوندهای دلبستگی ایجاد کنند تا بقای خود را تضمین کنند.
این رفتار دلبستگی جویانه دقیقاً شبیه رفتار جلب توجه در دوران نوزادی است. کودک ممکن است گریه کند، ناله کند، هیاهو کند یا به سمت والدینی که به دنبال نزدیکی است حرکت کند.
هنگامی که کودک در پاسخ به رفتار دلبستگی خود، والدینی گرم، حساس و پاسخگو دریافت می کند، دلبستگی ایمن شکل می گیرد. فرزندپروری زودهنگام (در مورد انواع روش های فرزند پروری بخوانید) که نیازهای عاطفی کودک را برآورده می کند منجر به دلبستگی ایمن و سطح پایین تر رفتار توجه جویانه می شود.
این کودکان در والدین خود احساس اعتماد ایجاد می کنند و احساس اطمینان می کنند که به عنوان پایگاه امن آنها در کنار آنها خواهند بود . آنها عزت نفس بالایی دارند و با رشد خود استقلال پیدا می کنند.
در مقابل، نوزادانی که نیازهای عاطفی آنها در روزهای اولیه برآورده نمی شود، رفتار توجه طلبانه بیشتری از خود نشان می دهند و با رشد بیشتر گریه می کنند همچنین در مورد اختلال کمبود توجه یا اختلال ADHD بخوانید. آنها اعتماد به نفس کمی دارند و به تایید و حمایت عاطفی دیگران متکی هستند.آنها کمتر دلبستگی ایمن ایجاد می کنند و فقدان یک دلبستگی ایمن به شدت رفتار جلب توجه بیشتری را پیش بینی می کند.
بنابراین، کودکان بزرگتر که به دنبال جلب توجه هستند، به دنبال راه هایی برای ارتباط هستند. پیگیری توجه در واقع دنبال کردن روابط است. مشکل زمانی به وجود می آید که رفتار دلبستگی بیش از حد توجه جویانه، مخرب یا خطرناک شود.
نمونه هایی از رفتار توجه جویانه در کودکان
در اینجا برخی از نمونه های رفتار توجه طلبی که در کودکان یافت می شود آورده شده است.
- عصبانیت نسبت به چیزهای کوچک
- ناله یا گریه کردن
- قطع کردن
- درخواست کمک برای کارهای ساده ای که نیازی به کمک اضافی ندارند
- همدردی یا ستایش با به اشتراک گذاشتن داستان های اغراق آمیز
- دروغ گفتن یا بحث (7 دلیل برای دروغ گفتن کودکان)
- به طور مداوم کار یا دستاوردهای خود را برای شناسایی نشان می دهند
- مانند یک دلقک یا کمدین رفتار کنید
- رفتار مخاطره آمیزی که می تواند آنها را در معرض خطر قرار دهد مانند ایستادن روی میز
- خواص مخرب
رفتارهای توجه جویان با وابستگی عاطفی آنها به اعتبار، تمجید و اطمینان عاطفی دیگران مشخص می شود.
چگونه رفتارهای توجه جویانه را در کودکان متوقف کنیم؟
نادیده نگیرید
کودکی که برای هر چیز کوچکی به راحتی عصبانی می شود یا گریه می کند، احتمالاً به دنبال ارتباط است تا خود چیز. تنبیه آنها یا رفتار نادرست با آنها، آنها را دورتر می کند و نیازهایشان را برآورده نمی کند.
برخی از کودکان زمانی که نادیده گرفته می شوند رفتار جلب توجه خود را به طور موقت متوقف می کنند.
اما این فقط علائم را برطرف می کند، نه مشکل اساسی را. از آنجایی که نیاز به اتصال برآورده نشده است، رفتار بد بارها و بارها برمی گردد. اینجاست که چرا توجه مثبت رفتار توجه طلبی را تقویت نمی کند.
نظریه تقویت BF Skinner بر اساس مشاهدات و آزمایشات انجام شده با کبوتر و موش است. نیاز انسان به ارتباط با نیاز کبوترها به خوردن کاملاً متفاوت است. برای والدین ضروری است که بدانند فرزندانشان به چه چیزی نیاز دارند و بر ترس ناشی از نظریه های منسوخ غلبه کنند.
صداش کن
توجه به فرزندتان به این معنا نیست که شما آن را نادیده می گیرید. رفتار ناخواسته را با همدلی صدا بزنید.
جونیور، متوجه شده ام که این هفته به راحتی به خاطر چیزهای کوچک ناراحت می شوید. آیا واقعاً از این شیرینی ناراحت هستید یا از من ناراحت هستید؟»
این نشان می دهد که وقتی این را می گویید به آنها توجه کرده اید.
علاوه بر این، شما این موضوع را روایت می کنید تا به فرزندتان کمک کنید تا خود را بیان کند تا او به جای رفتار کردن، از کلمات استفاده کند.
به آنها کمک کنید تا مشکل را شناسایی کنند
اگر مستقیماً از کودک توجه جوی خود بپرسید، گاهی اوقات می توانند بلافاصله موضوع را تأیید کنند. با این حال، در مواقع دیگر ممکن است از علت واقعی آن آگاه نباشند. این امر به ویژه برای کودکانی که بسیار جوان هستند صادق است. در این مورد، باید به آنها کمک کنید تا بفهمند مشکل واقعی چیست.
به هفته ای که گذشت نگاهی بیندازید.
آیا زمان کافی با کیفیت را با فرزندتان سپری کردید؟ وقتی آنها برای نشان دادن چیزی به شما آمدند، آیا خیلی مشغول نگاه کردن به تلفن خود بودید؟ آیا آنها را نادیده گرفتید تا در عوض با بزرگسالان دیگر صحبت کنید؟
اگر چنین لحظاتی وجود داشت، مستقیماً از آنها بپرسید.
از اینکه دیروز وقتی به من نشان دادی به هواپیمای زیبایی که ساختی نگاه نکردم ناراحت شدی؟
“آیا به این دلیل گریه می کنی که می خواهی به جای اینکه مداد رنگی به تو بدهم با تو نقاشی بکشم؟”
ایجاد یک طرح
پس از شناسایی مشکل، با هم روی راه حل کار کنید.به عنوان مثال.
“مامان از خانه کار می کند. در حالی که من اینجا هستم، ممکن است در حال حاضر نتوانم با شما بازی کنم. چه می شود اگر هر روز بعد از شام با هم نقشه بکشیم؟
به رفتار مشکل ساز رسیدگی کنید
هنگامی که فرزندتان آرام است و شما برنامه ای برای حل مشکل دارید، وقت آن است که به رفتار مشکل ساز رسیدگی کنید.
به وضوح بیان کنید که کاری که آنها انجام دادند غیرقابل قبول بود و دلیل آن را توضیح دهید.
به آنها بگویید که انتظار دارید چگونه رفتار کنند.
رفتار جایگزین را آموزش دهید
در نهایت، به آنها بیاموزید که چگونه از رفتار صحیح استفاده کنند تا دفعه بعد که ناراحت شدند توجه شما را جلب کنند (و اگر فراموش کردند به آنها یادآوری کنید).
پیشگیری از رفتار در دوران کودکی بهتر از اصلاح آن است
نوع انسان یک حیوان گروهی است. از نظر تکاملی، ما به سمت زندگی در جوامع و حفظ روابط هدایت می‌شویم. ایجاد ارتباطات ذاتاً انسانی است. این تقصیر آنها نیست که کودکان به دنبال دلبستگی هستند، حتی اگر گاهی برای رسیدن به آن از رفتارهای اشتباه استفاده کنند. ایجاد یک دلبستگی ایمن برای رشد کودک بسیار مهم است. با استفاده از استراتژی های پیشگیرانه از بروز مشکل در وهله اول جلوگیری کنید. سعی کنید با آنها وقت بگذرانید و به طور منظم به آنها توجه کنید.
توجه کنید و رفتار مثبت را تشویق کنید
لازم نیست والدین برای نشان دادن محبت خود به فرزندشان توجه کنند. چیزی به سادگی تمجید از رفتار مناسب فرزندتان یا 10 تا 15 دقیقه در آغوش گرفتن می تواند به او نشان دهد که به او اهمیت می دهید و به او توجه می کنید.
اولویت ها را ارزیابی کنید
اغلب اوقات، والدین به رفتارهای منفی توجه می کنند اما باز هم نمی توانند جلوی آنها را بگیرند. این معمولا زمانی اتفاق می افتد که آنها اولویت های اشتباهی داشته باشند. والدین تمایل دارند ابتدا به رفتار نامطلوب رسیدگی کنند زیرا اولویت آنها متوقف کردن آن است. آنها کودک را سرزنش می کنند، بر قوانین دقیق تأکید می کنند و از پیامدهای ثابت استفاده می کنند. آنها همه این کارها را بدون توجه به نیازهای فرزندشان انجام می دهند. این به کودک نشان می دهد که آنها و نیازهایش چندان مهم نیستند.
این نوع توجه نیاز کودک به ارتباط را برآورده نمی کند.
اگر با این مشکل دست و پنجه نرم می کنید، ترتیب رسیدگی به این مسائل را معکوس کنید. قبل از اصلاح مراحل بالا را برای اتصال دنبال کنید.
نظرات نهایی در مورد رفتار توجه جویانه
تغییر رفتار کودک در طول زمان نیاز به صبر دارد. وقتی در ابتدا به نظر می رسد که کار نمی کند تسلیم نشوید.
کودکان راه رفتن، صحبت کردن یا رفتار کردن را یک شبه یاد نمی گیرند. داشتن انتظارات رشدی متناسب با سن بسیار مهم است.
وقتی همه چیز خیلی سخت یا خیلی زیاد می شود، از کمک گرفتن از متخصصانی مانند روانشناس کودک دریغ نکنید. کودک درمانی و خانواده درمانی می تواند کمک کننده باشد.
شاید برای شما هم مفید باشد
