مهربانی برای کودکان همچنین شامل ارائه مراقبت‌های فیزیکی، مانند خوراکی، آب، پوشیدن لباس‌های گرم و مناسب برای هوا و مراقبت از بهداشت کودکان نیز می‌شود. هدف از مهربانی فراهم کردن یک محیط امن و پایدار برای رشد و توسعه کودکان است.
“اسباب بازی های خود را به اشتراک بگذارید” چیزی است که ما از اولین باری که به بچه هایمان با بچه های دیگر بازی می کردند آموزش می دهیم.
مهربانی و شفقت در رشد شایستگی اجتماعی و مهارت‌های عاطفی اجتماعی کودکان خردسال حیاتی است.
مهربانی برای بچه ها چیست – تعریف
مهربان بودن یک عمل عمدی است که به نفع خود دیگران است، در صورتی که فرد مجبور به انجام آن نباشد. به طور کلی به عنوان یک فضیلت در نظر گرفته می شود. یک فرد مهربان، بدون اینکه انتظاری در عوض داشته باشد، نگرانی واقعی، عمیق و فداکارانه را برای مردم نشان می دهد.
مشاوره آنلاین با بهترین متخصصان روانشناسی و روانپزشکیدکتر مالتی از دانشگاه تورنتو معتقد است که در تمرین مهربانی سه مولفه وجود دارد: احساسات مهربانانه، شناخت های مهربانانه و رفتارهای مهربان.
عواطف مهربان شامل همدردی، همدلی، احترام، احساس گناه برای انجام اشتباه و غرور برای رفتار اخلاقی است.
شناخت های مهربانانه از درک اینکه چگونه عمل مهربانی بر دیگران و خودمان تأثیر می گذارد ناشی می شود.
اعمال محبت آمیز رفتارهای اجتماعی است که به سادگی کمک کردن، همکاری یا دلداری دادن به دیگری، یا به پیچیدگی به اشتراک گذاشتن با دیگران یا شامل افراد تبعیض شده است.
هر چه این سه عنصر بیشتر در فعالیت های زندگی روزمره گنجانده شوند، قدرت دگرگونی بیشتری دارند. به عنوان مثال، هر چه احساسات مهربانانه تری را در درون خود احساس کنیم، احتمال بیشتری وجود دارد که بر اساس آن رفتار مهربانانه نشان دهیم.
رشد مهربانی در کودکان
مهربانی ممکن است برای کودکان خردسال مانند بزرگسالان قابل درک نباشد. در سنین مختلف به دلیل درک شناختی متفاوت، مفهوم آن متفاوت است.
کودکان در سنین خاص ممکن است دلایل منطقی و ثابتی را برای قضاوت متفاوت درباره مهربانی بیان کنند. هنگامی که آنها جوان هستند، مهربانی احتمالاً بر حسب عواقب آن سنجیده می شود، در حالی که کودکان بزرگتر به نیت شخصی که این عمل را انجام می دهد، توجه می کنند.
مهربانی به صورت خطی و همگن رشد نمی کند. در سنین بین 5 تا 7 سالگی، کودکان به قضاوت در مورد مهربانی به روشی شبیه بزرگسالان روی می آورند.
همدلی، به اشتراک گذاری عواطف دیگران، یکی از اصلی ترین احساسات مهربانی است که رفتارهای مهربانانه را برمی انگیزد. سپس رشد همدلی در بچه های بزرگتر از دوران کودکی میانی تا اوایل نوجوانی دنبال می شود.
چرا مهربانی مهم است
دنیا را به جایی بهتر تبدیل کنید
مهربانی در سنت های فلسفی غربی و شرقی به عنوان یک فضیلت و ارزش مفهوم سازی شده است. در دنیایی که مردم به طور فزاینده‌ای بیش از همیشه تقسیم‌بندی شده‌اند، مهربانی در هر زمان ممکن می‌تواند به تبدیل جهان به مکانی بهتر کمک کند.
آرامش و هماهنگی
انجام کارهای محبت آمیز نه تنها پایه و اساس یک جامعه شایسته است، بلکه پادزهر مهمی برای خشونت است. به بردباری و صلح در جهان کمک می کند. دالایی لاما معتقد است که مهربانی باعث ارتقای ارتباطات باز و گفتگوی معنادار می شود که می تواند روابط هماهنگ بین مردم و ملت ها را حفظ یا ایجاد کند.
به شادی کمک می کند
مهربانی هم برای گیرندگان و هم برای بازیگران مفید است. چه حمایت عاطفی از دیگران در یک روز بد باشد، چه کمک در انجام کارهای خانه یا شامل دیگران، اعمال محبت آمیز تصادفی به ما احساس خوبی می دهد. انجام کارهای خیر می تواند علاوه بر کاهش آسیب های اجتماعی، پاداش شخصی نیز داشته باشد.
استرس کمتر و رفاه بهتر
سلامت جسمی و روانی بهتر نیز یکی از فواید مهربانی است. بین مهربانی و کاهش استرس و احساسات منفی رابطه وجود دارد. اعمال کوچک محبت آمیز باعث افزایش احساس خوشبختی، احساسات مثبت، احساس ارتباط، آرامش درونی و احساس هدف می شود.
افراد مهربان تمایل دارند خود را بپذیرند، آگاهانه عمل کنند و روابط مثبت ایجاد کنند.
رشد کودک بهبود یافته است
با کودک بسیار مفید است. اقدامات مراقبتی به طور قابل توجهی مهارت های اجتماعی و روابط آنها با دیگران را بهبود می بخشد.
در یک مطالعه 4 هفته ای، به دانش آموزان 9 تا 11 ساله دستور داده شد که هر هفته سه عمل محبت آمیز انجام دهند. این کودکان مهربان بهبود قابل توجهی در مهارت های اجتماعی نشان دادند که با افزایش پذیرش همسالان نشان می دهد.
توجه به دیگران نیز با پیشرفت تحصیلی مرتبط است.
نحوه آموزش مهربانی به کودکان
ایجاد مهربانی و شفقت نسبت به دیگران بخشی جدایی ناپذیر از رشد عاطفی اجتماعی کودکان خردسال است. با این حال، آموزش مهربانی به کودکان یک کار ساده نیست.
آنها باید به روشی مناسب از نظر رشدی آموزش داده شوند که شامل تغییرات بین سنی و درون سنی باشد.
1. محیط خانه پر از مهربانی
مهربانی از خانه شروع می شود. ویژگی های شخصیت مهربان به طور خود به خود در کودکان بدون قرار گرفتن در معرض بزرگ ترها ظاهر نمی شود.
بچه ها با تماشای اعمال بزرگترها یاد می گیرند. آنها باید ببینند که والدینشان با این مفاهیم در زندگی روزمره خود زندگی می کنند نه اینکه فقط در مورد آنها صحبت کنند.
بچه های کوچکتر با دیدن اقدامات مشخص و روش های عملی برای انجام این کار در زندگی واقعی، مهربانی را یاد می گیرند.
مهربانی نیز متقابل است. کسانی که مهربانی دریافت می کنند، به احتمال زیاد آن را به دیگران نشان می دهند. مهربانی با فرزندتان راحت تر از انجام دادن است. چی؟! ایده دیوانه کننده، درست است؟ چرا خوب بودن با بچه ها سخت است؟
منظورم اینجاست…
اگر فرزندتان پس از درخواست های مکرر شما از انجام تکالیف امتناع کرد، آیا می توان با او مهربان بود؟
آیا عواقبی که برای عمل نکردن به دستورات خود می‌دهید، خوب است؟
اگر در حین انجام بازی های ویدیویی سر فرزندتان فریاد بزنید زیرا او مدام شما را نادیده می گیرد، آیا این مهربانی است؟
ببینید منظورم چیست؟
رفتار ناخوشایند در خانه بسیار رایج است. والدین اغلب احساس می کنند که نمی توانند والدین خوبی و در عین حال افراد خوبی باشند. اما این درست نیست. والدین می توانند مهربان و محکم باشند (یا حداقل بدخلق نباشند).
اگر والدین واقعاً مایلند که معنای واقعی مهربانی را تجسم کنند، باید تلاش کنند تا در منطقه مهربانی باقی بمانند، حتی اگر تمایلی به آن ندارند.
یک محیط خانه گرم، پاسخگو و مهربان می تواند احترام و مهربانی کودکان را نسبت به دیگران افزایش دهد. پس الگوی مهربانی باشید و پدر و مادری دلسوز باشید. این فقط یک سرویس لب نیست. مهربان بودن را باید در اعمالمان هم نشان داد.
فرزندپروری مثبت و انضباط القایی می تواند در عین مهربانی و محکم بودن به ما کمک کند تا نظم و انضباط داشته باشیم.
2. به آنها همدلی را بیاموزید
همدلی توانایی درک، احساس و به اشتراک گذاشتن احساسات شخص دیگر است. برای رشد مهربانی در کودکان ضروری است.
بهترین راه برای کمک به رشد همدلی کودکان این است که از نظر عاطفی والدینی باشیم که درک و همدلی را به فرزندان خود نشان دهیم.
به مثال تکلیف برگردیم. اگر فرزندتان از انجام تکالیف خود امتناع کند، شما ناامید می شوید، اما آنها نیز همینطور هستند. همدلی نشان دهید و دیدگاه آنها را در نظر بگیرید .
والدین اغلب تصور می کنند فرزندانشان به دلیل تنبلی از انجام مشق شب اجتناب می کنند. تحقیقات نشان می‌دهد که تنبلی رایج‌ترین دلیلی نیست که باعث می‌شود دانش‌آموزان با تکالیف یا عملکرد مدرسه مشکل داشته باشند.
وقتی همدلی نشان می‌دهید، نشان می‌دهید که چگونه مهربان باشید، حتی زمانی که ناامید هستید، لازم نیست بد یا خشن باشید.
استفاده از کلمات محبت آمیز و الگوبرداری از مهربانی حتی زمانی که احساس نمی کنید این روشی عالی برای آموزش معنای واقعی مهربانی به کودکان است.
3. تمرین کنید و عادات محتاطانه را شکل دهید
کودکان را تشویق کنید تا به طور منظم کارهای کوچک محبت آمیز برای دیگران انجام دهند. این عادات قدرتمند می تواند به رشد کودکان متفکر و افراد دلسوز کمک کند. کارهای محبت آمیز مانند سلام کردن به همسایه سالخورده، اهدای اسباب بازی های قدیمی و داوطلب شدن در پناهگاه حیوانات می تواند به کودکان کمک کند مهربانی کنند و احساس خوبی نسبت به خودشان داشته باشند. دلسوز بودن، کمک کردن، توجه کردن و انجام کارهای کوچک برای دیگران می تواند تفاوت بزرگی در زندگی افراد ایجاد کند.
4. روحیه مهربانی را آموزش دهید
مهربانی یک عمل فداکارانه است که باید تجلی آشکار فضیلت باشد، نه دستکاری. کمک به دیگران به خاطر دریافت پاداش یا ستایش در ازای آن، محبت واقعی نیست. در اوایل دوران کودکی، والدین می توانند کودکان را تشویق کنند تا رفتارهای محبت آمیزی مانند اشتراک گذاری، کمک کردن، دلداری دادن و دادن را تشویق کنند تا نشان دهند که برایشان ارزش قائل هستند، به رسمیت شناخته می شوند و از آنها تجلیل می شود. با این حال، از جوایز فقط باید به صورت کم و غیرمنتظره استفاده کرد.
5. ادبیات را با هم بخوانید و بحث کنید
درک مفهوم مهربانی برای کودکان کوچکتر در مقایسه با رفتار و نتایج واقعی ممکن است دشوار باشد. در میان سه مولفه مهربانی، والدین می توانند با آموزش رفتارهای مهربانانه شروع کنند، زیرا درک مهربانی برای کودکان خردسال بسیار ملموس و واقعی است. ادبیات رشد شخصیت یا کتاب های مصور می تواند به آنها کمک کند تا بفهمند مهربانی و نتایج آن چیست. داستان‌های این کتاب‌های کودکان می‌توانند به‌طور غیرمستقیم ارزش‌های اخلاقی را شکل دهند و القا کنند. آنها نقطه شروع خوبی برای بحث در مورد افراد خوب بودن و انجام کارهای خوب برای دیگران هستند.
والدین می‌توانند کتاب‌هایی را انتخاب کنند که مناسب سن و با اصول اخلاقی مورد علاقه‌شان باشد.
6. تنظیم هیجانی را آموزش دهید
همچنین بخوانید:
توانایی خودتنظیمی احساسات برای مهربانی ضروری است. وقتی عصبانی، افسرده یا مضطرب هستید، خوب بودن با دیگران سخت است.
برای ایجاد حس قدرت درونی و مهربانی، کودکان باید بتوانند احساسات خود را تنظیم کنند و به چالش های محیطی پاسخ موفقیت آمیزی بدهند.
سبک فرزندپروری گرم و پاسخگو با مهارت های خودتنظیمی بهتر همراه است. اما اگر والدین خشن باشند، بچه ها نمی توانند به این فکر کنند که چگونه با دیگران خوب رفتار کنند، این دلیل دیگری برای القای مهربانی در کودکان با استفاده از والدین مهربان و محکم است.
شاید برای شما هم مفید باشد
