انضباط و تنبیه دو مفهوم متفاوت هستند که اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند. انضباط به معنای آموزش و تربیت کودک برای رفتار مناسب است، در حالی که تنبیه به معنای اعمال درد یا ناراحتی برای جلوگیری از رفتار نامناسب است.
تفاوت های انضباط و تنبیه
هدف
هدف انضباط آموزش و تربیت کودک برای رفتار مناسب است. هدف تنبیه جلوگیری از رفتار نامناسب است.
همچنین بخوانید: چگونه نوجوانی را که به عواقب آن اهمیت نمی دهد تنبیه کنیم؟
تاثیرات
انضباط می تواند به کودک کمک کند تا مهارت های خودکنترلی و مسئولیت پذیری را بیاموزد. تنبیه می تواند منجر به ترس، عصبانیت و پرخاشگری شود.
همچنین بخوانید: پرخاشگری کودک نوپا
عواقب بلندمدت
انضباط می تواند به کودک کمک کند تا در بزرگسالی فردی مسئول و موفق باشد. تنبیه می تواند منجر به مشکلات رفتاری در آینده شود.
مثال ها
مثال هایی از انضباط عبارتند از:
- تعیین قوانین و انتظارات واضح
- توضیح رفتار مناسب و نامناسب
- کمک به کودک برای یادگیری مهارت های حل مسئله
مثال هایی از تنبیه عبارتند از:
- تقریباً
- تنبیه بدنی
- اخراج از فعالیت ها
اثر انضباط بر رشد کودک
انضباط می تواند تأثیر مثبتی بر رشد کودک داشته باشد. انضباط می تواند به کودک کمک کند تا:
- مهارت های خودکنترلی را بیاموزد: انضباط به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد چگونه احساسات و رفتار خود را کنترل کند. این مهارت برای موفقیت در زندگی ضروری است.
- مسئولیت پذیری را بیاموزد: انضباط به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد که برای اعمال خود مسئول باشد. این مهارت به کودک کمک می کند تا در بزرگسالی فردی موفق باشد.
- ارزش های درست را بیاموزد: انضباط به کودک کمک می کند تا ارزش های درست مانند صداقت، عدالت و احترام را بیاموزد. این ارزش ها برای زندگی سالم و شاد ضروری هستند.
مهارت های خودکنترلی
مهارت های خودکنترلی به کودک کمک می کند تا احساسات و رفتار خود را کنترل کند. این مهارت ها برای موفقیت در زندگی ضروری هستند. کودکانی که مهارت های خودکنترلی خوبی دارند، می توانند:
در برابر وسوسه ها مقاومت کنند.
در برابر هیجانات خود مسلط باشند.
در شرایط دشوار آرام بمانند.
مسئولیت پذیری
مسئولیت پذیری به کودک کمک می کند تا برای اعمال خود مسئول باشد. این مهارت به کودک کمک می کند تا در بزرگسالی فردی موفق باشد. کودکانی که مسئولیت پذیر هستند، می توانند:
وظایف خود را به موقع انجام دهند.
تعهدات خود را انجام دهند.
برای اشتباهات خود مسئولیت بپذیرند.
ارزش های درست
ارزش های درست به کودک کمک می کند تا زندگی سالم و شاد داشته باشد. کودکانی که ارزش های درستی دارند، می توانند:
با دیگران مهربان و دلسوز باشند.
حقیقت را بگویند.
عدالت را رعایت کنند.
روش های انضباط مثبت
روش های مختلفی برای انضباط وجود دارد. والدین باید روشی را انتخاب کنند که برای کودک و خانواده آنها مناسب باشد. برخی از روش های انضباط مثبت عبارتند از:
- تعیین قوانین و انتظارات واضح: والدین باید قوانین و انتظارات واضحی را برای رفتار کودک تعیین کنند.
- توضیح رفتار مناسب و نامناسب: والدین باید به کودک توضیح دهند که رفتار مناسب و نامناسب چیست.
- کمک به کودک برای یادگیری مهارت های حل مسئله: والدین باید به کودک کمک کنند تا یاد بگیرد چگونه مشکلات را به روشی سالم حل کند.
- استفاده از عواقب منطقی: اگر کودک رفتار نامناسبی انجام داد، والدین باید عواقب منطقی را برای او در نظر بگیرند.
با استفاده از روش های انضباط مثبت، والدین می توانند به کودکان خود کمک کنند تا افرادی مسئول، با اعتماد به نفس و موفق باشند.
اثر تنبیه بر رشد کودک
تنبیه می تواند تأثیر منفی بر رشد کودک داشته باشد. تنبیه می تواند منجر به:
ترس و اضطراب
تنبیه می تواند باعث شود که کودک از والدین یا سایر بزرگسالان بترسد. این ترس می تواند منجر به اضطراب و مشکلات رفتاری در کودک شود.
پرخاشگری
تنبیه می تواند به کودک یاد دهد که برای حل مشکلات از پرخاشگری استفاده کند. این رفتار می تواند در بزرگسالی نیز ادامه داشته باشد و منجر به مشکلاتی مانند خشونت خانگی، جرایم و اعتیاد شود.
اعتماد به نفس را از دست بدهد
تنبیه می تواند به کودک احساس کند که دوست داشتنی یا ارزشمند نیست. این احساس می تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس کودک و مشکلاتی در روابط او شود.
رفتار مخرب
تنبیه می تواند منجر به رفتار مخرب مانند دروغگویی، دزدی و فرار از خانه شود. این رفتارها می تواند تلاش کودک برای جلب توجه یا فرار از تنبیه باشد.
چند نکته برای انضباط مثبت
انضباط مثبت یک رویکرد تربیتی است که بر آموزش و تقویت رفتارهای مثبت تأکید دارد. این رویکرد برخلاف تنبیه، به کودک کمک می کند تا مهارت های خودکنترلی، مسئولیت پذیری و ارزش های درست را بیاموزد.
در اینجا چند نکته برای انضباط مثبت آورده شده است:
- قوانین و انتظارات واضحی را تعیین کنید. کودکان نیاز دارند بدانند که از آنها چه انتظاری می رود. قوانین و انتظارات واضح را به زبان ساده و قابل فهم برای کودک بیان کنید.
- رفتار مناسب و نامناسب را توضیح دهید. به کودک توضیح دهید که چرا رفتار او مناسب یا نامناسب است. به او کمک کنید تا درک کند که رفتار او چگونه بر دیگران تأثیر می گذارد.
- به کودک کمک کنید تا مهارت های حل مسئله را بیاموزد. به کودک کمک کنید تا یاد بگیرد چگونه مشکلات را به روشی سالم حل کند. به او نشان دهید که چگونه راه حل های جایگزین را ارزیابی کند و انتخاب کند.
- از عواقب منطقی استفاده کنید. اگر کودک رفتار نامناسبی انجام داد، عواقب منطقی را برای او در نظر بگیرید. عواقب باید متناسب با رفتار کودک باشد و به او کمک کند تا رفتار خود را اصلاح کند.
در اینجا چند مثال از روش های انضباط مثبت آورده شده است:
- اگر کودک اسباب بازی خود را به هم ریخت، از او بخواهید اسباب بازی هایش را جمع کند. اگر اسباب بازی هایش را جمع نکرد، اسباب بازی هایش را برای مدتی از او بگیرید.
- اگر کودک دروغ گفت، به او توضیح دهید که چرا دروغ گفتن بد است. به او بگویید که دوست دارید همیشه با او صادق باشید.
- اگر کودک با خواهر یا برادرش دعوا کرد، به او کمک کنید تا راه حلی برای حل دعوا پیدا کند. به او یادآوری کنید که باید با دیگران با احترام رفتار کند.
با استفاده از روش های انضباط مثبت، می توانید به کودکان خود کمک کنید تا افرادی مسئول، با اعتماد به نفس و موفق باشند.
