بزرگ کردن بچه ها یکی از سخت ترین و رضایت بخش ترین مشاغل در جهان است – و ممکن است کمترین آمادگی را برای آن داشته باشید.
این 9 نکته برای تربیت کودک می تواند به شما کمک کند تا به عنوان والدین احساس رضایت بیشتری داشته باشید.
1. عزت نفس فرزندتان را تقویت کنید
همواره در حضور کودکانمان باید مراقب کلمات و رفتارهایمان باشیم. وقتی کودکان خود را از چشم والدینشان می‌بینند، در دوران کودکی احساسات و رشد خود را تجربه می‌کنند. صدای ما، زبان بدن، و بیانیات ما تأثیر مستقیمی بر روی رشد عزت نفس فرزندمان دارد.
تشویق به دستاوردهای کوچک کودکان، حتی اگر این دستاوردها کوچک به نظر بیایند، ایجاد احساس غرور و موفقیت در آنها می‌کند. به کودکان اجازه دهید که کارها را به طور مستقل انجام دهند تا احساس توانایی و استقلال پیدا کنند. از مقایسه نامطلوب بچه‌ها با دیگران یا ابراز نظرات تحقیرآمیز پرهیز کنید. این اقدامات می‌توانند احساس بی‌ارزشی در کودکان ایجاد کنند.
در برخورد با کودکان، از کلمات بارگذاری شده یا توهین‌آمیز خودداری کنید. بیان نظرات مانند “چه کار احمقانه‌ای!” یا “شما بیشتر شبیه یک نوزاد رفتار می‌کنید تا برادر کوچکتان!” باید اجتناب شود، چرا که این نوع کلمات می‌توانند به کودکان صدمه بزنند. بجاي آن، با دقت کلمات خود را انتخاب کرده و محبت و حمایت خود را نشان دهید. از کودکان بخواهید که بدانند که هر کسی اشتباه می‌کند، اما این اشتباهات روی عشق و احترام شما به آنها تأثیری ندارند.
2. خوب بودن بچه ها را بگویید
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چقدر اغلب واکنش منفی نشان می‌دهید و ایا این ممکن است که بیش از حد انتقاد کنید؟ ممکن است احساس کنید که کسی در زندگی شما با واکنش‌های منفی زیادی روبرو شود، حتی اگر نیت خوبی داشته باشد.
یک راه مؤثرتر برای تشویق رفتارهای مثبت در کودکان، این است که آنها را در حال انجام کارهای درست دستگیر کنید. به عنوان مثال، به جای انتقاد، بگویید: “شما تخت‌خوابتان را بدون اینکه از شما خواسته شود مرتب کردید – عالی است!” یا “من داشتم بازی تو را با خواهرت تماشا می‌کردم و تو بسیار صبور بودی.” این نوع جملات بیشتر از سرزنش‌های مکرر به تشویق رفتار مثبت در طولانی‌مدت کمک می‌کند.
سعی کنید هر روز چیزی برای تشویق پیدا کنید. در مورد پاداش‌ها سخاوتمند باشید؛ عشق، در آغوش گرفتن و تعارف شما می‌تواند معجزه‌کننده باشد و اغلب پاداش کافی است. به زودی متوجه خواهید شد که رفتارهایی که دوست دارید در کودکانتان ببینید، رشد می‌کند.
همچنین مطالعه کنید: چگونه با استفاده از علوم مغز، نوجوان را برای مطالعه تشویق کنیم؟
3. محدودیت ها را تعیین کنید و با نظم و انضباط خود سازگار باشید
نظم و انضباط در هر خانه‌ای ضروری است. هدف از ایجاد نظم و انضباط کمک به کودکان در انتخاب رفتارهای قابل قبول و یادگیری خودکنترلی است. آنها ممکن است محدودیت‌هایی که برای آنها تعیین می‌کنید را آزمایش کنند، اما برای تبدیل شدن به بزرگسالان مسئولیت‌پذیر به این محدودیت‌ها نیاز دارند.
ایجاد قوانین خانه به کودکان کمک می‌کند تا انتظارات شما را درک کنند و خودکنترلی را توسعه دهند. برخی از این قوانین ممکن است شامل موارد زیر باشند: مثلاً، تلویزیون تا زمانی که تکالیف انجام نشده باشد، و استفاده از خشم و عنف جسمی یا اذیت کردن دیگران غیرمجاز است.
ممکن است بخواهید یک سیستم پاداش و تنبیه در محل خود داشته باشید: به عنوان مثال، یک هشدار، و پس از آن عواقبی مانند “وقت گذراندن” یا از دست دادن امتیازات. یکی از اشتباهات رایج والدین این است که عواقب را دنبال نمی‌کنند. شما نمی‌توانید کودکان را به خاطر حرف‌زدن یک روز تنبیه کنید و روز بعد آن را نادیده بگیرید. ثبات در اجرای قوانین و عواقب تعیین‌شده به کودکان آموزش می‌دهد که چه چیزی را انتظار دارید.
4. برای بچه هایتان وقت بگذارید
همچنین بخوانید:
برای والدین و بچه‌ها اغلب سخت است که زمانی با کیفیت را با هم سپری کنند، اما احتمالاً چیزی برای بچه‌ها مهمتر از این وجود ندارد. پیشنهاداتی برای برقراری ارتباط و ایجاد لحظات خاص با کودکان عبارتند از:
- 1. صبح ها زودتر بیدار شوید: اگر امکان دارد، 10 دقیقه زودتر از خواب بیدار شوید تا با کودکانتان صبحانه بخورید یا به آماده کردن ظروف غذا کمک کنید. این زمان خصوصی می‌تواند به ارتقاء ارتباط شما با کودکان کمک کند.
- 2. شب ویژه هفتگی: هر هفته یک “شب ویژه” برای با هم بودن ایجاد کنید و به فرزندانتان اجازه دهید تصمیم بگیرند که چگونه وقت خود را بگذرانند. این شب‌ها می‌تواند برای ارتقاء ارتباط خانوادگی بسیار مفید باشد.
- 3. تلاش برای اتصال: به دنبال راه‌های دیگر برای اتصال با کودکان خود باشید، مثل نوشتن یادداشت یا یک چیز خاص در جعبه غذای کودکان خود قرار دادن. این اقدامات نشان از علاقه و ارتباط شما با کودکانتان می‌دهند.
- 4. اهمیت دادن به نوجوانان: به نظر می‌رسد که نوجوانان نیاز کمتری به توجه از سوی والدین خود دارند. اما با توجه به شغل‌ها و مشاغل والدین، زمان محدودی برای دور هم جمع شدن وجود دارد. والدین باید تمام تلاش خود را بکنند تا زمانی که نوجوانان تمایل به صحبت کردن یا شرکت در فعالیت‌های خانوادگی داشته باشند، در دسترس باشند. شرکت در رویدادها و فعالیت‌های نوجوانان باعث ارتقاء ارتباط و افزایش درک در مورد زندگی آنها می‌شود.
- 5. وقت گذاری در کارهای کوچک: اگر والدین شاغل هستید، نباید احساس گناه کنید. کارهای کوچکی که انجام می‌دهید، مثل درست کردن پاپ کورن، بازی ورق بازی، یا خرید ویترینی، می‌تواند به خاطرسپاری خاطره و ارتقاء ارتباط با کودکانتان کمک کند.
- به یاد داشته باشید که حتی اوقات کوتاه و کارهای کوچک می‌توانند تاثیرات بزرگی در رشد و توسعه کودکانتان داشته باشند.
5. الگوی خوبی باشید
بچه‌های جوان از تماشای والدین خود بسیاری از الگوها و رفتارها را یاد می‌گیرند. هرچه جوان‌تر باشند، نشانه‌های بیشتری از شما می‌گیرند. قبل از اینکه به فرزندتان شلاق بزنید یا به شدت عصبانی شوید، به این فکر کنید: آیا میخواهید کودکتان نحوه رفتار شما را الگو بگیرد؟ باید به یاد داشته باشید که همیشه تحت نظر فرزندانتان هستید. مطالعات نشان داده‌اند که کودکانی که شلاق می‌زنند معمولاً الگوی پرخاشگری در خانه دارند.
باید ویژگی‌هایی که میخواهید در فرزندان خود ببینید را الگو بگیرید: احترام، صمیمیت، صداقت، مهربانی، بردباری. رفتار غیر خودخواهانه را از خود نشان دهید. انجام کارهایی برای دیگران بدون اینکه انتظار پاداشی داشته باشید. تشکر و قدردانی کنید. مهمتر از همه، با فرزندانتان همان طور رفتار کنید که انتظار دارید دیگران با شما رفتار کنند.
در کل، به عنوان والدین، شما نقش مهمی در تربیت و رشد فرزندانتان دارید و رفتارهای شما به عنوان مثال‌ها و الگوها برای آنها عمل می‌کند. به عنوان مثال، اگر شما با احترام و مهربانی با دیگران رفتار کنید، فرزندانتان نیز این مهارت‌ها را یاد خواهند گرفت و آنها را در زندگی خود به کار خواهند برد.
همچنین بخوانید: اختلال شخصیت مرزی
6. ارتباط را در اولویت قرار دهید
شما نمی‌توانید از بچه‌ها انتظار داشته باشید که همه کارها را صرفاً به این دلیل انجام دهند که شما به عنوان یک والدین “این را می‌گویید”. آنها به همان اندازه که بزرگسالان می‌خواهند و شایسته توضیح هستند. اگر برای توضیح دادن وقت نگذاریم، بچه‌ها شروع به تعجب در مورد ارزش‌ها و انگیزه‌های ما می‌کنند و اینکه آیا آنها مبنایی دارند یا خیر. والدینی که با فرزندان خود استدلال می‌کنند به آنها اجازه می‌دهند که بدون قضاوت درک کنند و یاد بگیرند.
به جای اینکه انتظارات خود را فقط اعلام کنید، از روشن کردن آنها بهره ببرید. اگر مشکلی وجود دارد، آن را توضیح دهید، احساسات خود را بیان کنید و از فرزندتان دعوت کنید تا با شما روی راه حل کار کند. حتماً عواقب آن را نیز لحاظ کنید. پیشنهادات و پیشنهادات را ارائه دهید. همچنین، از فرزندتان پذیرای پیشنهادات باشید و امکان مذاکره را فراهم کنید. کودکانی که در تصمیم‌گیری‌ها شرکت می‌کنند، انگیزه بیشتری برای اجرای آنها دارند و احتمال انجام آنها بیشتر می‌شود.
همچنین بخوانید: چگونه به کودکی که برای انجام هر کاری بی انگیزه است، انگیزه دهیم؟
7. انعطاف پذیر و مایل به تنظیم سبک فرزندپروری خود باشید
اگر اغلب احساس “ناامیدی” در مورد رفتار فرزندتان می‌کنید، ممکن است انتظاراتتان غیر واقعی باشد. والدینی که به “باید” فکر می‌کنند (مثلاً “کودک من باید تا الان آموزش دیده باشد”) ممکن است نیاز به بازنگری در انتظارات خود داشته باشند. ممکن است مفید باشد که مطالعه کنید یا با سایر والدین یا متخصصان رشد کودک مشورت کنید.
محیط اطراف کودکان نیز بر رفتار آنها تأثیر می‌گذارد. اگر به دائمی “نه” گفتن به کودکان خود پرداخته‌اید، می‌توانید با تغییر محیط و رویه‌های خود، رفتار کودکان را بهبود بخشید. می‌توانید محیطی فراهم کنید که موارد کمتری ممنوع باشند، که این می‌تواند ناامیدی شما و کودکتان را کاهش دهد.
همچنین باید به خاطر داشته باشید که فرزندان شما تغییر می‌کنند، و شما نیز باید سبک فرزندپروری خود را با تغییرات رفتاری فرزندانتان تطابق دهید. چیزهایی که اکنون با کودک شما کار می‌کند، ممکن است در آینده به خوبی عمل نکند.
در مورد نوجوانان، آنها کمتر به والدین خود و بیشتر به همسالان خود برای الگو نگاه می‌کنند. اما والدین می‌توانند با ارائه راهنمایی، تشویق و انضباط مناسب به نوجوانان کمک کنند. همچنین مهم است که نوجوانان اجازه داشته باشند که استقلال بیشتری پیدا کنند. در عین حال، ارتباط با نوجوان خود را حفظ کرده و از هر فرصتی برای ایجاد ارتباط استفاده کنید.
به طور کلی، والدین باید انتظارات و رویه‌های خود را تنظیم کنند و با تغییرات در رفتار فرزندانشان تطابق پیدا کنند. ارتباط و توجه به نیازهای رشدی کودکان و نوجوانان نیز بسیار مهم است.
همچنین مطالعه کنید: پرورش استقلال در کودکان: بایدها و نبایدهای والدین در تربیت کودک مستقل
8. نشان دهید که عشق شما بدون قید و شرط است
به عنوان والدین، شما مسئول اصلاح و راهنمایی فرزندانتان هستید. اما نحوه ارتباط و بیان راهنمایی‌های اصلاحی به شدت تأثیرگذار بر درک و پذیرش کودکان دارد. در مواجهه با فرزندانتان، از سرزنش، انتقاد یا عیب‌جویی پرهیز کنید، زیرا این اقدامات می‌توانند به عزت نفس کودکان صدمه بزنند و احساس رنجش به وجود آورند. به جای آن، در ارتباط با فرزندانتان سعی کنید تربیت و تشویق را به کار ببرید و به ایجاد یک محیط حمایت‌آمیز و پراز احترام برای آنها مشغول شوید.
از این روش‌ها برای بیان راهنمایی‌های اصلاحی بهره ببرید:
- 1. ارتقاء ارتباط مثبت: برقراری یک ارتباط مثبت و مودب با فرزندانتان از اهمیت بسیاری برخوردار است. به آنها نشان دهید که به آنها اهمیت می‌دهید و عشق دارید. این ارتباط می‌تواند تأثیر بزرگی بر درک آنها از راهنمایی‌های شما داشته باشد.
- 2. استفاده از تربیت مثبت: در جایگاه سرزنش و انتقاد، از تربیت مثبت استفاده کنید. به جای اینکه به کودکان بگویید چه چیزهایی اشتباه کرده‌اند، به آنها بگویید چه چیزهایی را می‌توانند بهتر انجام دهند.
- 3. انعطاف در ترتیب و انتظارات: فرزندانتان ممکن است گاهی از انتظارات شما متنفر شوند. بنابراین، انعطاف در ترتیب و انتظارات خود داشته باشید. به آنها اجازه دهید خودشان یاد بگیرند و از تجربیات خود بهره ببرند.
- 4. استفاده از تشویق: تشویق فرزندان به عنوان نهایت انگیزه‌دهنده برای رفتارهای مطلوب استفاده کنید. به آنها نشان دهید که اگرچه میخواهید تغییری در رفتار آنها داشته باشید، اما عشق و حمایت شما همواره در کنار آنهاست.
- 5. تعهد به یادگیری مستمر: به عنوان والدین، مدام در حال یادگیری و پیشرفت هستید. از تجربیات خودتان و از منابع موثری برای یادگیری در مورد تربیت فرزندانتان استفاده کنید.
به طور کلی، اهمیت ایجاد یک محیط مثبت و پراز احترام برای فرزندانتان نمی‌تواند نادیده گرفته شود. این اقدامات می‌توانند به درک بهتری از راهنمایی‌های اصلاحی شما توسط کودکان منجر شده و ارتباط مثبت و معنی‌دارتری با آنها ایجاد کنند.
9. نیازها و محدودیت های خود را به عنوان والدین بشناسید
به عنوان یک والدین، نباید انتظار داشته باشید که همه چیز را بدانید و همه چیز را بتوانید انجام دهید. هر والدین دارای نقاط قوت و ضعفی است. مهم است که توانایی‌های خودتان را بشناسید، به خود اعتماد کنید و به توانایی‌هایی که دارید ارزش بدهید. به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: “من عاشق و فداکار هستم.”
همچنین مهم است که به نقاط ضعف خودتان توجه کنید و تصمیم بگیرید برای بهبود آنها کار کنید. به عنوان مثال، می‌توانید قسم بخورید که روی نظم و انضباط خود کار خواهید کرد تا به شکلی سازگارتر با فرزندانتان عمل کنید.
شما نمی‌باید انتظار داشته باشید که همه چیز را به تنهایی بتوانید انجام دهید. از شریک زندگی و فرزندانتان حمایت بگیرید و واقع‌بینانه باشید. این امر به شما کمک می‌کند تا فرزندپروری را به یک شغل قابل مدیریت تبدیل کنید. به جای اینکه تلاش کنید همه چیز را همزمان انجام دهید، روی مناطقی تمرکز کنید که نیاز به بیشترین توجه دارند.
اعتراف کنید که خسته می‌شوید و به وقتی خودتان را برای انجام کارهایی که باعث خوشحالی شما می‌شود اختصاص دهید. این موضوع به فرزندپروری ضروری بوده و به شما اجازه می‌دهد تا بهترین نسخه از خودتان باشید.
تمرکز بر نیازهایتان به هیچ وجه به معنای خودخواهی نیست. این فقط به این معنی است که شما به سلامتی و رفاه خود اهمیت می‌دهید، که یکی از ارزش‌های مهم برای الگوبرداری از فرزندانتان است. این توجه به خودتان به شما کمک می‌کند تا به عنوان والدین سالمتر و مؤثرتر عمل کنید.
همچنین بخوانید:
