هنگامی که کودکان در محیطی همچون فروشگاه یا مراسم شلوغ و پر هیاهو هستند، این موقعیت برای آنها ممکن است خستهکننده باشد. اما والدین میتوانند کودکان را در یادگیری مهارت خودکنترلی یاری کنند و آنها را آموزش دهند که چگونه بدون نشان دادن واکنشهای غیرمنطقی و تکانه، خود را کنترل کنند.
آموزش خودکنترلی به فرزندان یکی از مهمترین وظایف والدین است زیرا این مهارت از جمله مهارتهای اساسی برای موفقیت در زندگی بعدی آنها است.
کمک به کودکان در یادگیری خودکنترلی
آموزش کودکان در خودکنترلی میتواند به آنها کمک کند تا مهارتهای تصمیمگیری منطقیتر و مدیریت استرس را یاد بگیرند. برای مثال، اگر به فرزندتان قول دادید که بعد از شام بستنی نخورید، احتمالاً فرزندتان ممکن است با گریه کردن، التماس و یا حتی جیغ و فریاد کردن، سعی کند تا شما را متقاعد کند. اما توجه به این نکته که از همین طریق به او یاد میدهید که با عصبانیت و واکنش های نامناسب، اهداف را به دست نمیآورد و این بهتر است که با صبر و شکیبایی منتظر بماند.
در اینجا چند پیشنهاد برای کمک به کودکان برای یادگیری کنترل رفتارشان وجود دارد:
تا 2 سالگی
وقتی نوزادان و کودکان جوان احساس ناامیدی از تفاوت بین آرزوها و امکانات خود میکنند، غالباً با عصبانیت واکنش نشان میدهند. شما میتوانید این وضعیت را با تحریک کردن توجه کودکان از طریق اسباببازیها و فعالیتهای دیگر، مانند تغییر محیط، مدیریت کنید تا از انفجارهای عصبانیتی جلوگیری کنید.
برای کودکان حدود دو ساله، امتحان کنید که یک زمینه ایمن را به عنوان “زمینه زمان تعطیلات” تعیین کنید – مثلاً یک صندلی آشپزخانه یا نقطهای آرام و منزوی – تا بتوانید به آنها نشان دهید که عصبانیت نداشتن در برابر واکنشهای غیرقابل کنترل نتایج بهتری خواهد داشت و این بهتر است که در زمانهای خشکی، کمی تنها باشند.
رده سنی 3 تا 5
شما میتوانید با استفاده از وقفهها ادامه دهید، اما بهجای تعیین زمان محدود خاص، زمانی که کودکتان آرام میشود، محدودیتهای زمانی را برطرف کنید. این کمک میکند تا کودکان حس خودکنترلی خود را بهبود بخشند. اهمیت دارد که در موقعیتهای ناامیدکننده یا دشوار، کودکان را تحسین کنید با گفتن جملاتی مثل: “خوب بود که آرام شدی” یا “عالی بود که خودت را کنترل کردی”. این نوع تحسین، به کودکان کمک میکند تا بتوانند خود را در موقعیتهایی که احساس ناامیدی میکنند، مدیریت کنند و این مهارت برای آنها بسیار ارزشمند است.
رده سنی 6 تا 9
وقتی کودکان به مدرسه میروند، آنها میتوانند درک کنند که انتخاب بین رفتارهای خوب و بد وجود دارد. تصور یک علامت توقف کمک میکند که باید از آن اطاعت کرد و قبل از واکنش به یک موقعیت، فکر کرد. بهتر است کودکان را تشویق کنید که به جای عصبانیت، چند دقیقه از موقعیت ناامیدکننده فاصله بگیرند. این مهارتها احتمالاً در آینده برای آنها مفید خواهد بود.
رده سنی 10 تا 12
بچههای بزرگتر معمولاً احساسات خود را بهتر درک میکنند. آنها را تشویق کنید که به آنچه باعث از دست دادن کنترل آنها میشود فکر کنند و سپس آن را تجزیه و تحلیل کنند. توضیح دهید که گاهی موقعیتهای ابتدا ناراحتکننده، در نهایت بسیار وحشتناک نیستند. از بچهها بخواهید قبل از واکنش به موقعیت، زمانی برای فکر کردن اختصاص دهند. به آنها کمک کنید تا بفهمند نه موقعیت باعث ناراحتی آنها میشود، بلکه نحوه تفکرشان درباره آن موقعیت، آنها را عصبانی میکند. در حالی که از مهارتهای خودکنترلی استفاده میکنند، به آنها کمک کنید تا این امر را توضیح دهند.
رده سنی 13 تا 17
در حال حاضر، کودکان باید قادر به کنترل بیشتر اعمال خود باشند. اما به نوجوانان یادآوری کنید که به عواقب طولانیمدت فکر کنند. از آنها بخواهید قبل از واکنش، برای ارزیابی موقعیتهای ناراحتکننده مکث کنند و به جای از دست دادن کنترل، درباره مشکلات صحبت کنند به جای کوبیدن درها یا فریاد زدن. در صورت لزوم، نوجوان را با سلب امتیازات خاص تنبیه کنید تا این پیام را تقویت کنید که خودکنترلی یک مهارت مهم است. اجازه دهید به او تا بر این موضوع با نشان دادن خودداری و خودکنترلی برسد.
همچنین بخوانید: 9 گام برای فرزندپروری موثرتر
اهمیت و روشهای آموزش خودکنترلی به کودکان:
آموزش خودکنترلی به کودکان اهمیت زیادی دارد زیرا این مهارت به آنها کمک میکند که در مواجهه با وضعیتهای ناراحتکننده و مختلف، مهارتهای مدیریت رفتاری و احساساتی خود را تقویت کنند. این مهارت میتواند به رشد شخصیتی، تقویت تواناییهای تصمیمگیری و مدیریت استرس و همچنین بهبود روابط اجتماعی کودکان کمک کند.
روشهایی برای آموزش خودکنترلی به کودکان شامل موارد زیر است:
- 1. تشویق به شناخت احساسات: به کودکان آموزش دهید که احساسات خود را تشخیص دهند و نامگذاری کنند. این کمک میکند تا آنها احساسات خود را بهتر درک کنند و روشن شود که چگونه این احساسات میتوانند بر رفتار آنها تأثیر بگذارند.
- 2. آموزش مهارتهای حل مسئله: کودکان را آموزش دهید که چگونه با مشکلات مواجه شده و راهحلهای مختلفی را برای حل مسائل ارائه دهند.
- 3. تقویت مهارتهای مدیریت استرس: به کودکان یاد بدهید که چگونه با استرس و فشارهای روزمره مقابله کنند، از روشهایی مانند تنفس عمیق و فعالیتهای آرامش بخش برای کنترل استرس استفاده کنند.
- 4. آموزش مفاهیم زمانی و انتظار: کودکان را آموزش دهید که چگونه صبر کنند و بهترین واکنش را در مواقع ناگوار انتخاب کنند.
- 5. تشویق به تحلیل قبل از واکنش: کودکان را تشویق کنید که قبل از واکنش به موقعیتها فکر کنند و عواقب رفتارهایشان را بسنجند.
آموزش این مهارتها به کودکان به آنها کمک میکند تا در موقعیتهای مختلف، بتوانند بهترین واکنش را انتخاب کنند و مدیریت خود را بهبود بخشند.
همچنین بخوانید: چگونه یک والدین مدرن باشیم
چگونه می توانم به فرزندم در ایجاد خودکنترلی کمک کنم؟
برای کمک به فرزندتان در ایجاد مهارت خودکنترلی، میتوانید از روشهای متنوعی استفاده کنید. این شامل موارد زیر میشود:
- 1. آموزش تفکر انتقادی و حل مسئله: به فرزندتان یاد بدهید که قبل از واکنش نشان دادن در موقعیتها، ابتدا مسئله را تحلیل کند و راهحلهای مختلف را بررسی کند.
- 2. آموزش مهارتهای مدیریت استرس: به فرزندتان روشهای مختلف مدیریت استرس را آموزش دهید، از جمله تمرینهای تنفسی، تکنیکهای آرامش و ورزش.
- 3. تشویق به انتخابهای خودآگاه: تشویق کودک به انتخابهای خودآگاه و فکر کردن قبل از عمل میتواند به تقویت خودکنترلی کودک کمک کند.
- 4. الگوی مثبت برای خودکنترل: با نشان دادن الگوی خودکنترلی مثبت در برابر موقعیتهای استرس زا و مدیریت احساسات، فرزندتان یاد میگیرد که چگونه با مشکلات رو به رو شود.
- 5. بیان و مدیریت احساسات: از کودک بپرسید که چه احساسی دارد و به او کمک کنید تا احساسات خود را تشخیص دهد و یاد بگیرد که چگونه آنها را مدیریت کند.
- 6. مدیریت زمان: به فرزندتان یاد دهید که چگونه به طور موثر زمان خود را مدیریت کند و با تعیین اولویتها کارها را به ترتیب انجام دهد.
- 7. حمایت و تشویق: با تشویق کودک به استفاده از مهارتهایی که یاد گرفته، او را تشویق کنید و در زمانهایی که موفقیتی داشته، به او تبریک بگویید.
استفاده از این روشها، همراه با توجه و حمایت والدین، میتواند به کودک شما کمک کند تا مهارت خودکنترلی خود را تقویت کند و بتواند بهتر با مواقعیتهای مختلف روبرو شود.
همچنین بخوانید: بهترین راه برای تنبیه فرزندم چیست؟