“نوجوان من خوشحال و سازگار است، اما او نادانسته نادانسته از کارهایی که من برای او انجام داده‌ام ناسپاسی می‌کند. چگونه باید با یک نوجوان ناسپاس رفتار کنم؟”
بله، این مشکلی است که بسیاری از والدین در دوران نوجوانی فرزندان خود تجربه می‌کنند. در این موقعیت، می‌توانید به عنوان والدین به نکات زیر توجه کنید:
- 1. ارتباط باز: تلاش کنید با نوجوان خود ارتباط باز و صادق داشته باشید. به او فرصت دهید تا دغدغه‌ها و نظراتش را اعلام کند.
- 2. توجه به نیازها: تلاش کنید تا نیازها و مشکلات نوجوان خود را درک کنید. ممکن است نوجوان نیازهای خاصی داشته باشد که شما متوجه نشده‌اید.
- 3. بررسی خود: بررسی کنید که آیا رفتارها و انتظارهای شما از نوجوان منطقی و متعادل هستند یا خیر.
- 4. مدیریت احساسات: تلاش کنید احساسات خودتان را کنترل کنید تا بهترین واکنش‌ها را نسبت به نوجوان نشان دهید.
- 5. تشویق و تعهد: به نوجوانتان اطمینان دهید که تا زمانی که او نیاز به پشتیبانی شما دارد، شما همیشه در کنارش خواهید بود.
- 6. حوصله و صبر: نوجوانی نمی‌تواند به طور تمام و کمال کارهایی که شما برای او انجام داده‌اید را ارزیابی کند. صبوری و حوصله داشتن در مواجهه با رفتار نوجوان مهم است.
- 7. مشورت با متخصصین: در صورتی که مشکلات رفتاری نوجوان به شدت افزایش یابد و نتوانید به تنهایی مدیریت کنید، به متخصصین تربیتی یا روانشناسی مراجعه کنید.
نوجوانان معمولاً در دوران تغییرات جسمانی و عاطفی شدید قرار دارند و ممکن است این مسائل بر رفتار آنها تأثیر بگذارد. اهمیت دادن به ارتباط و پشتیبانی از آنها در این دوران مهم است تا آنها به تدریج به بزرگتر شدن و تعهد به ارتباط مثبت با والدین خود برسند.
همچنین بخوانید: چگونه نوجوانی را که به عواقب آن اهمیت نمی دهد تنبیه کنیم؟
شکرگزاری چیست
وقتی کسی به شما چیزهای خوبی می‌دهد، سازگار باشد که این چیزها ممکن است ملموس باشند، مانند هدیه، یا ناملموس مانند مهربانی و کمک، حتی زمانی که او نیازی به این کار ندارد، این تجربه به شما احساس فضیلت و اخلاقی می‌دهد. قدردانی که به آزادی انجام نمی‌شود و از دلایل خاصی نهفته در آن به وقوع نمی‌پیوندد، واقعاً به نظر نمی‌رسد. این احساس اخلاقی به معنای واقعی واژه‌های خیرخواهی و نیکوکاری است.
قدردان بودن یعنی چه
سپاسگزاری به معنای ابراز قدردانی از کسی است که به شما کمک کرده یا کاری برای شما انجام داده است. همه ما با احساس سپاسگزاری آشنا هستیم – وقتی هدیه ای دریافت می‌کنیم، از کسی که آن را به ما داده سپاسگزاریم. می‌دانیم که دیگران نیازی به انجام این کار نداشتند، اما آنها این کار را از روی حسن نیت نسبت به ما انجام دادند. این نشان از اعتراض و قدردانی از زحمات و محبت دیگران است.
همچنین بخوانید: نوجوانان فراری – حقیقت بی رحمانه در مورد آنچه که باید انجام دهند وقتی به خانه می آیند
چرا قدردانی مهم است
دریافت قدردانی از فرزندان برای والدین احساس شگفت‌انگیزی است. این نشان از ارزش و عشقی است که والدین برای فرزندان خود حس می‌کنند. اهمیت قدردانی در کودکان را نمی‌توان نادیده گرفت. قدردانی که کودکان نسبت به والدین خود احساس می‌کنند می‌تواند نیروی قدرتمندی در زندگی آنها باشد که به موفقیت آنها کمک می‌کند.
قدردانی همراه با رضایت بیشتر از زندگی، خوش‌بینی، رفاه و از افسردگی و حسادت کمتر در مقایسه با افراد کم‌سپاسگزار همراه است. افرادی که سپاسگزار هستند، رفتار و صفات اجتماعی بیشتری از خود نشان می‌دهند. علاوه بر این، قدردانی نیروی انسانی است که روابط شخصی و بین‌فردی را تقویت می‌کند. قدردانی به تعاملات اجتماعی اضافه ارزش می‌دهد و برای کل جامعه مفید است.
چرا نوجوان من اینقدر ناسپاس است
قدردانی نیز مانند مهربانی و احترام نیاز به الگوبرداری و آموزش دارد. یکی از اشتباهات رایج والدین در برخورد با نوجوان ناسپاس، سرزنش کردن، تنبیه یا تحمیل “عواقب طبیعی” است. گرفتن اموال یا به آنها گفتن: “من خیلی برای شما انجام داده‌ام. چرا نمی‌توانی شکرگزار باشی؟” باعث نمی‌شود کسی احساس قدردانی کند.
برای احساس قدردانی، فرد باید بداند که این منبع خیر، کمکی است که از بیرون توسط شخص دیگری به عمد و نوع‌دوستانه داده می‌شود، اغلب به قیمت منافع خود، که این شخص در ازای آن چیزی نمی‌خواهد. بخش آخر برای درک سپاسگزاری بسیار مهم است. فرض کنید یکی از اعضای خانواده کار خوبی برای شما انجام داده است، اما به هر دلیلی بلافاصله تشکر نکرده‌اید. شاید حواس‌تان پرت، خیلی خسته، خیلی هیجان‌زده و غیره بود.
سپس این شخص نزد شما آمد و گفت: “هی، تو به خاطر کاری که برایت کردم از من تشکر نکردی. تو خیلی حق داری.” آیا در حال حاضر هنوز از عمل “بی‌خود” این شخص قدردانی می‌کنید؟ این عمل دیگر احساس نوع‌دوستی و از خودگذشتگی نمی‌کند، اینطور نیست؟ آنها انتظار قدردانی شما را داشتند و خواستار آن شدند. حتی اگر هنوز برای کارهایی که برای شما انجام داده اند سپاسگزار باشید، مجبور شدن به تشکر از کسی احساس خوبی ندارد.
برخی از نوجوانان نیز احتمالاً همین احساس را دارند. وقتی نوجوانان خود را متهم می‌کنیم که از تلفن همراه یا بازی‌های ویدیویی که ارائه می‌کنیم قدردانی نمی‌کنند، احساس می‌کنیم که از آنها سپاسگزاری می‌کنیم. ما احساس می‌کنیم آنها چیزی به ما بدهکار هستند. در بیشتر موارد، آنها انجام می‌دهند. اما هنگامی که ما آن را مطالبه می‌کنیم (مخصوصاً با لحن اتهامی)، هر تمایلی برای ابراز قدردانی، در صورت وجود، محو می‌شود.
همچنین ببینید: تنبیه در پیامدهای طبیعی _چگونه کودکان را به طور مؤثر تنبیه کنیم
چگونه با یک نوجوان ناسپاس رفتار کنیم
درخواست قدردانی نکنید
والدین تصمیم گرفتند بچه دار شوند، اما بچه‌ها تصمیم به داشتن والدین نداشتند. پدر و مادر بودن و به دنیا آوردن یک انسان آسیب‌پذیر به این معنی است که ما موافقت می‌کنیم که از آن شخص حمایت کنیم و از آن محافظت کنیم. این یک مسئولیت است، نه یک عمل خیریه. این برای نادیده گرفتن بسیاری از اعمال قهرمانانه، فداکاری‌ها و زمان زیادی است که والدین برای تربیت فرزندان خود صرف می‌کنند، بلکه برای اشاره به این است که بسیاری از کارهایی که والدین انجام می‌دهند دقیقاً همان کاری است که یک بزرگسال مسئول انجام می‌دهد.
یک نمونه مفهومی می‌تواند به شکل زیر باشد: تصور کنید در یک رستوران هستید و یک گارسون برای شما غذا می‌آورد. وقتی غذا به سرعت می‌رسد، از آنها تشکر می‌کنید. آیا آنها سزاوار شناسایی هستند؟ البته. اگر فراموش کردید یا حواس‌تان پرت شد، آیا باید خواستار شناسایی شوند؟ این تفاوت ظریفی است که برخی از والدین هنگام سخنرانی با نوجوانان خود به خاطر نگرش ناسپاسانه آنها انجام می‌دهند. آنها از نوجوانان خود می‌خواهند که از آنها برای انجام کارهایی که والدین مسئول انجام می‌دهند تشکر کنند. قدردانی احساسی است که برای بیان واقعی آن باید احساس شود. اگر میخواهید نوجوانتان سپاسگزار باشند، نمی‌توانید به آنها فرمان دهید که قدردانی کنند. مگر اینکه، البته، بخواهید آنها بی‌خبرانه بگویند “متشکرم”.
همچنین ببینید:3 نوع مهارت زندگی برای نوجوانان برای موفقیت در زندگی بزرگسالی
با احترام به ناسپاسی اشاره کنید
وقتی نوجوان شما قدردانی نکردن یا رفتاری توهین‌آمیز از خود نشان می‌دهد، می‌توانید بدون توهین یا نامگذاری به آن اشاره کنید. از کلماتی مانند “حق” یا “برات” استفاده نکنید. به عنوان یک جایگزین، می‌توانید بگویید: “والدینتان فقط به شما هدایایی دادند، اما به جای شکرگزاری، از کمبود کافی شکایت می‌کنید. چرا چنین احساسی داری؟”
علاوه بر قدردانی، به آنها یاد دهید که چگونه با احترام مخالفت کنند. از سرزنش و شرمساری نوجوان خود بپرهیزید و در عوض سؤالات فکری بپرسید. به آنها کمک کنید بفهمند مشکل چیست و با مهربانی توضیح دهید که چرا قدردانی از آنچه دارند خوب است.
همچنین بخوانید: چگونه استفاده از رسانه های اجتماعی بر نوجوانان تأثیر می گذارد
القای ارزش ها، نه مادی گرایی
آیا نوجوان شما چیزهای مادی را با عشق شما مرتبط می‌کند؟ بسیاری از والدین برای جبران کمبود زمان کافی برای نشان دادن عشق خود به نوجوانان از مواد استفاده می‌کنند. به آنها آموزش داده می‌شود که عشق و مواد یکسان هستند.
برای ارزش عشق و مهربانی و تفاوت آن با مادی گرایی القا کنید. برای تقویت پیوند بین والدین و فرزند، زمانی را برای ارتباط معنادار با نوجوان خود اختصاص دهید. این باید یک اولویت در زندگی خانوادگی شما باشد. اگر رابطه خوبی با او داشته باشید، وقتی نوجوانتان به او در مورد قدردانی آموزش دهید، بیشتر به حرف شما گوش می‌دهد.
به نوجوانان کمک کنید تا متوجه مهربانی دیگران شوند
همچنین بخوانید:
ما به خاطر وجود احساسات منفی بیشتر از احساسات مثبت آگاهی پیدا می‌کنیم، زیرا احساسات به ما در درک محیط کمک می‌کنند. این مسأله ناشی از تکامل انسانی است، چرا که در گذشته، تشخیص خطرها و تهدیدات بالقوه برای بقا بسیار حیاتی بوده است. بنابراین، احساسات منفی مانند اضطراب و ناامیدی بیشتر توجه ما را به خود جلب می‌کنند.
به عنوان نتیجه، رویدادهای مثبت کمتر به عنوان مورد حیاتی در نظر گرفته می‌شوند. اما این اشتباه است، زیرا رویدادهای مثبت نیز برای ما ارزش دارند. ممکن است آنها مهمتر نباشند، اما به ما احساس خوشبختی و رضایت می‌دهند.
برای کمک به نوجوانان در درک ارزش رویدادهای مثبت، می‌توانیم به آنها اشاره کنیم که هر چقدر که احوالات خوب برایشان اتفاق بیفتد، این موقعیت‌ها نیز مهم هستند. به آنها توجیه کنید که از این لحظات لذت ببرند و ارزش قرار دهند. همچنین می‌توانید به آنها کمک کنید تا افراد و دلایلی که در پشت رویدادهای مثبت قرار دارند را درک کنند و از آنها قدردانی کنند. به عنوان مثال، می‌توانید به نوجوانان بگویید:
“این خانم کیف پول شما را پس داده و این نشان‌دهنده مهربانی او است. او به شما کمک کرد و به شما نشان داد که هنوز انسان‌های خوبی در جامعه وجود دارند. به این اتفاقات توجه کنید و از آنها لذت ببرید.”
این نحوه اندیشیدن به نوجوانان کمک می‌کند تا ارزش رویدادهای مثبت را درک کنند و به آنها اهمیت بدهند.
همچنین بخوانید: از بین بردن احساسات
به آنها همدلی را بیاموزید
عزیزم، من می‌فهمم که همدلی بسیار مهم است و می‌خواهم کمکت کنم تا درک بهتری از آن داشته باشی. همدلی به معنای تفهیم و ارتقاء احساسات دیگران است و می‌تواند روابط و ارتباط‌ها را بهبود ببخشد. این اهمیت دارد که به کودکان و نوجوانان نیز این مفهوم را آموزش دهیم.
یکی از راه‌های ایجاد همدلی با دیگران، به ویژه با کودکان و نوجوانان، این است که احساساتشان را به آنها بیان کنیم و به آنها نشان دهیم که ما از احساساتشان آگاهی داریم. این تجربه آنها را به احترام می‌شناسد و اعتماد به نفس آنها را افزایش می‌دهد. به عنوان نمونه:
- 1. با محبت گوش کن: وقتی کودک یا نوجوانت درگیر یک احساس منفی مثل ناراحتی، عصبانیت یا نگرانی است، به او گوش کن. گفتارهایش را به دقت گوش بده و نظرات و احساساتش را به او بازگو کن. بگو که تو متوجه او و احساساتش هستی.
- 2. سوال کن: از او بپرس که چرا احساس اینطوری می‌کند و چه چیزی باعث این احساس شده است. این به او کمک می‌کند تا احساسات خود را بیشتر درک کند.
- 3. ارتباط برقرار کن: بیان کن که تو همیشه در کنار او هستی و او می‌تواند با تو در مورد هر چیزی صحبت کند. این اعتماد به نفس او را تقویت می‌کند.
- 4. نشان بده که درک می‌کنی: به او بگو که تو هم احساساتی داشته‌ای که مشابه احساسات او بوده است و می‌توانی درک کنی که چگونه احساس می‌کند.
- 5. پیشنهاد بده: اگر امکانش باشد، به او کمک کن تا راه‌حل‌های ممکن برای حل مسئله‌اش را بررسی کند. این نشان می‌دهد که تو در کنارش هستی و به او کمک می‌کنی.
مهمتر از همه، باید به کودک یا نوجوانت نشان دهیم که ما او را دوست داریم و به او اهمیت می‌دهیم. این ارتباط گرم و مهربان باعث تقویت همدلی و رشد روحی در آنها خواهد شد.
به آنها کمک کنید تا احساسات منفی را تنظیم کنند
نهادن احساسات منفی در نوجوانان و کودکان به دشواری قدردانی می‌کند. در طول سال‌های نوجوانی، مغز نوجوانان تحت تغییرات گسترده‌ای قرار می‌گیرد که ممکن است منجر به نوسانات خلقی شود. بنابراین، آموزش تنظیم هیجانی به نوجوانان، علاوه بر ایجاد همدلی، بسیار حیاتی است.
یکی از عوامل مهم در تنظیم هیجانی کودکان و نوجوانان، نقش والدین است. والدین باید پاسخگو، پرورش دهنده و خونگرم باشند. از اهمیت به خوبی گوش دادن به احساسات و نیازهای کودکان و نوجوانان نباید غفلت کرد. همچنین، والدین می‌توانند با آموزش هیجان به کودکان خود، به آنها کمک کنند تا مهارت‌های تنظیم هیجانی را یاد بگیرند.
آموزش هیجان به کودکان توسط والدین نیز راهی موثر برای آموزش تنظیم هیجانی است. این شامل یادگیری چگونگی تشخیص و توصیف احساسات، ایجاد استراتژی‌های مدیریت احساسات منفی و ارتقاء هوش هیجانی می‌شود. با ارائه این آموزش‌ها و ایجاد یک محیط پذیرایی برای کودکان، والدین می‌توانند به کودکان خود کمک کنند تا بهتر با احساسات خود مقابله کنند و به تنظیم هیجانی بیشتری دست یابند.
از آنجا که تنظیم هیجانی مهارت مهمی برای زندگی موفق در طول عمر است، این آموزش‌ها و تمرین‌ها در دوران کودکی و نوجوانی می‌توانند به آنها کمک کنند تا از جایگاه‌های مختلفی با احساسات منفی روبرو شوند و از تجربه این احساسات استفاده‌ای مفید برای رشد و توسعه شخصی کنند.
شاید برای شما هم مفید باشد
